Inhoud
- Kan iemand anders je blij maken?
- Het is een culturele mythe dat iemand anders ons ongelukkig kan maken
"Toen we trouwden, was ik in de veronderstelling dat zij de oplossing was."
"Ik dacht echt dat hij me gelukkig zou maken en ik dacht dat ik hem kon veranderen."
"We hebben zoveel aandacht besteed aan de bruiloft, het waarom van ons trouwen was secundair."
"Ik ben getrouwd omdat ik 33 was en dat deed iedereen om me heen op dat moment."
“Ik heb nooit de maatschappelijke overtuiging in twijfel getrokken dat het beter is om met iemand samen te zijn dan alleen te zijn... dat getrouwd zijn beter is dan gescheiden zijn. Ik zie het gewoon niet meer zo.”
Dit zijn echte uitspraken van klanten.
Kan iemand anders je blij maken?
Van jongs af aan ben je overspoeld met het idee dat een ander het vermogen heeft om jou gelukkig te maken. Je zag het in films (niet alleen de Disney-films!), las het in tijdschriften en boeken en hoorde het nummer na nummer. De boodschap dat iemand anders je gelukkig maakt, is in je onderbewustzijn geboord en geïntegreerd in je overtuigingen.
Het probleem met dit misverstand is dat het tegenovergestelde bijna altijd zijn lelijke kop opwindt. Als je gelooft dat iemand anders je gelukkig maakt, dan moet je ook het tegenovergestelde geloven, dat een ander je ongelukkig kan maken.
Nu zeg ik niet dat de mensen met wie ik werk niet vaak ongelukkig zijn. Zij zijn.
Laten we echter eens kijken onder de motorkap van deze veronderstelling dat een andere persoon is waar we ons gevoel van welzijn en liefde vandaan halen.
Ik sprak met een klant, laten we hem John noemen. John gaf me toe dat hij op zijn dertigste was getrouwd omdat hij zich onder druk voelde gezet om dat te doen. Dus ontmoette hij een dame en hield van haar, dus trouwde hij met haar. Na 6 jaar was er vrijwel geen communicatie meer. Ze gingen een jaar uit elkaar, woonden in verschillende steden en zagen elkaar een keer per maand. Na een jaar zei John's nu ex-vrouw Christy dat ze niet meer bij hem wilde zijn. Stiekem was John extatisch! Hij was zo opgelucht en blij.
John verzamelde toen de moed om een andere vrouw mee uit te vragen. Tot Johns vreugde zei ze ja. Ze begonnen te daten en na 6 maanden zei het nieuwe meisje, Jen, precies dezelfde woorden tegen John. "Ik wil niet meer bij je zijn".
Jan was er kapot van! Hij raakte in een diepe en donkere depressie die culmineerde in een zelfmoordpoging. John wist dat hij hulp nodig had.
Hij begon naar seminars te gaan en boeken te lezen. Uiteindelijk kwam hij een ander paradigma tegen om met zichzelf en zijn relaties om te gaan. John zag dat het niet de vrouwen waren die het verschil in zijn reactie veroorzaakten. Het was hoe hij over deze vrouwen dacht, het verhaal en de betekenis die hij associeerde met elke vrouw, die zijn volledig gepolariseerde reacties voedde. Deze vrouw zei tenslotte precies hetzelfde tegen hem. De eerste keer was hij blij. De tweede keer dat hij zo verdrietig was, probeerde hij zichzelf van het leven te beroven.
Bekijk ook: Hoe u geluk kunt vinden in uw huwelijk
Het is een culturele mythe dat iemand anders ons ongelukkig kan maken
Veel mensen geloven dat andere mensen hen iets kunnen laten voelen, zoals ongelukkig zijn, gewoon wetenschappelijk onnauwkeurig is en de basis vormt voor veel onnodig verwijten, beschamen en uiteindelijk emotioneel lijden.
Denk terug aan je eigen relaties. Had je zelfs in het begin van je relatie geen momenten van woede, verveling of verdriet? Dus, ben je ooit ergens geweest waar je je vredig, blij en verbonden voelde, zelfs als er niemand anders was?
Ik nodig je uit om je eigen onvermijdelijke stemmingswisselingen op te merken. Ben je echt elke seconde van de dag ongelukkig? Je denkt misschien van wel, maar is dat? Echt wat gebeurd er?
Nu, hoewel het gevoel van geluk van binnenuit wordt gegenereerd (meestal onbewust), betekent dit niet dat je bij iemand moet blijven.
Ik zeg ook niet dat het allemaal in je hoofd zit. Echte dingen gebeuren in relaties: vreemdgaan, fysiek geweld, mentale mishandeling, tragedie, enz. Deze dingen gebeuren echt.
Het punt dat ik hier wil maken, is dat wanneer we verliefd worden (of niet verliefd worden) op iemand, dat in ons gebeurt, in onze eigen gedachten, lichaam en biochemie.
Dit is relevant omdat er maar één persoon nodig is om deze inside-out aard van het leven te zien.
Er is maar één partner nodig om geen belang te hechten aan zijn/haar gebruikelijke gedachten over zijn/haar partner en huwelijk.
Er is maar één persoon nodig om niet te handelen of te reageren op zijn/haar gebruikelijke manier, om een verandering te laten plaatsvinden.
Het denken dat bij ons opkomt is anders dan het denken dat we doen. Er is weer hoop op geluk. Je hebt wel de innerlijke middelen om het weer consequenter te ervaren, met of zonder je partner.