Inhoud
- Een aanname is het resultaat van pure verwaarlozing
- Aannames voeden een gevoel van ontkoppeling tussen partners
- Leg de communicatiebrug neer
Wanneer het leven ons met concurrerende prioriteiten en verplichtingen presenteert, is de effectiviteit van communicatie in het huwelijk meestal het eerste aspect van de relaties die worden beïnvloed.
In een poging om tijd te besparen en met veel dingen te jongleren, vertrouwen we natuurlijk op wat wordt geïmpliceerd in plaats van uitgedrukt als het gaat om onze partner. Dit kan leiden tot misverstanden en enorm energieverlies.
Hoe vaak heb je iets in je hoofd gespeeld en een uitkomst voorgesteld?
Een aanname is een mentale en emotionele gok die er vaak toe leidt dat je emotionele valuta wordt opgeruimd.
Een aanname is het resultaat van pure verwaarlozing
Het is een reactie op een gebrek aan duidelijkheid, antwoorden, transparante communicatie of misschien pure verwaarlozing. Geen van beide zijn componenten van een bewuste relatie, een die de ruimte tussen verwondering en antwoorden eert.
Een veronderstelling is over het algemeen een gevormde mening gebaseerd op beperkte informatie over een onbeantwoorde nieuwsgierigheid. Als je aanneemt, trek je een conclusie die sterk kan worden beïnvloed door je eigen emotionele, fysieke en mentale toestand.
Je overtuigt jezelf ervan dat ze kunnen vertrouwen op je intuïtie (onderbuikgevoel) die voornamelijk voortkomt uit je ervaringen uit het verleden.
Aannames voeden een gevoel van ontkoppeling tussen partners
De algemene overtuiging lijkt te zijn dat het voorbereiden van de geest op een negatieve uitkomst ons op de een of andere manier zal beschermen tegen gekwetstheid of ons zelfs de overhand zal geven.
Aannames voeden een gevoel van ontkoppeling tussen alle betrokken partijen. Nu kunnen aannames positief of negatief zijn. Maar voor het grootste deel zal de geest het ongewenste meer dan gewenst aannemen, om een veiligere ruimte te creëren in het geval van gevaar of pijn.
Hoewel het in de menselijke natuur ligt om van tijd tot tijd veronderstellingen te maken, kan het, als het gaat om de dynamiek van het huwelijk en langdurige relaties, leiden tot wrok en frustraties, waardoor beide partijen zich onbegrepen voelen.
Hier zijn een paar voorbeelden van veelvoorkomende veronderstellingen tussen koppels die tot frustratie leiden:
"Ik ging ervan uit dat je de kinderen ging ophalen.", "Ik ging ervan uit dat je vanavond uit zou willen gaan." "Ik nam aan dat je me hoorde.", "Ik nam aan dat je me bloemen zou brengen omdat je ons jubileum hebt gemist.", "Ik nam aan dat je wist dat ik het eten niet zou halen.", enz.
Laten we nu eens kijken naar waarmee we aannames kunnen vervangen.
Leg de communicatiebrug neer
De eerste plaats waarop u wilt vertrouwen, is uw moed om vragen te stellen. Het is gewoon verbijsterend hoe vaak de simpele handeling van vragen is verwaarloosd en afgewezen omdat de menselijke geest bezig is een reeks gebeurtenissen te construeren die kwetsend en slecht bedoeld zijn in een poging om in de beschermende modus te gaan.
Door te vragen leggen we de communicatiebrug, vooral wanneer deze niet emotioneel geladen is en leidt tot de uitwisseling van informatie.
Het is het kenmerk van intelligentie, zelfrespect en innerlijk vertrouwen om ontvankelijk te zijn voor informatie die je partner geeft om een bewuste beslissing te nemen over elke situatie. Dus hoe gaan we om met het stellen van vragen of het cultiveren van het geduld om op de antwoorden te wachten?
Sociale conditionering is een grote factor in mensen die aannames doen over de intentie of het gedrag van hun partner.
De geest is energie die dagelijks wordt beïnvloed door subjectieve percepties, houdingen, gevoelens en interpersoonlijke relaties.
Daarom maakt het deel uit van een gezond en zich voortdurend ontwikkelend huwelijk, waarin je jezelf onder ogen kunt zien en een inventarisatie kunt maken van je gemoedstoestand om ervoor te zorgen dat je invloeden van buitenaf niet leidend zijn voor de aannames die je zou kunnen maken.
Het is in elke relatie van cruciaal belang dat individuen zichzelf eerst de volgende zeven vragen stellen:
- Zijn de veronderstellingen die ik maak gebaseerd op mijn ervaringen uit het verleden en wat ik om me heen heb zien gebeuren?
- Wat heb ik mijn goede vrienden horen zeggen over het onderzoeken van het onbekende?
- Wat is mijn huidige staat van zijn? Ben ik hongerig, boos, eenzaam en/of moe?
- Heb ik een geschiedenis van teleurstellingen en onvervulde verwachtingen in mijn relaties?
- Waar ben ik het meest bang voor in mijn relatie?
- Welke normen heb ik in mijn relatie?
- Heb ik mijn normen gecommuniceerd met mijn partner?
Hoe je die vragen beantwoordt, bepaalt je bereidheid en bereidheid om beter te worden door een ander soort dialoog met je partner aan te gaan en ruimte en tijd te geven om ze te horen.
Zoals Voltaire het het beste zei: "Het gaat niet om de antwoorden die je geeft, maar om de vragen die je stelt."
Het is een teken van een gegrond huwelijk om de basis te leggen voor vertrouwen en open kanalen tussen jou en je partner.