Inhoud
- Een praktische weg naar een gelukkig huwelijk
- Eenvoudig huwelijk en het belang van liefde in oudere tijden
- Scheiding en echtscheiding zijn vaak opties, maar niet zonder pijn
- Is liefde echt essentieel voor het huwelijk?
- Misschien vind je een nieuw perspectief op je huwelijk
- Vraag jezelf af of je huwelijk vastloopt
- Kies de onvolmaakte werkelijkheid boven de schijnbaar perfecte verbeelding
Buiten het rijk van sprookjes komen huwelijken met moeilijkheden en uitdagingen. Dat is tenminste wat ik heb geleerd uit mijn persoonlijke en professionele ervaring.
Assepoester en prins Charming lijken zo lief samen, maar zoals verkend in het toneelstuk "Into the Woods", slechts een korte tijd na de bruiloft, gaf hij toe dat zijn training in charmant zijn hem niet voorbereidde op trouw en eerlijkheid: "Ik ben opgevoed charmant zijn, niet oprecht.”
Hoewel elk paar op zijn eigen specifieke uitdagingen en wrijvingen komt, is het mogelijk om deze moeilijkheden te veralgemenen door te kijken naar de misverstanden die de echtgenoten hebben met betrekking tot hun oorspronkelijke overeenkomst.
Een praktische weg naar een gelukkig huwelijk
Op de volgende pagina's zal ik dit in meer detail onderzoeken en proberen enkele praktische sleutels voor een succesvol huwelijk aan te reiken.
In traditionele culturen was er meestal een idee van het huwelijk als een wederzijdse overeenkomst, vaak tussen de families van het paar. In sommige culturen was er een vorm van contract waarin duidelijk werd beschreven welke verplichtingen en verplichtingen de pasgetrouwden aangingen. Soms werden de gevolgen van het niet nakomen van deze verplichtingen specifiek vermeld, waaronder in sommige gevallen de ontbinding van het huwelijk.
Eenvoudig huwelijk en het belang van liefde in oudere tijden
Oudere huwelijkscontracten waren een gelofte waarvan een kleine gemeenschap getuige was en die van vitaal belang was voor het leven van het individu en voor de gezondheid van paren en gezinnen.
In onze cultuur hebben echtparen vaak geen consistente bredere gemeenschap die kan dienen als getuige van de geloften van de koppels en hen verantwoordelijk kan houden voor de toezeggingen die ze hebben gedaan.
Het lijkt erop dat in onze moderne westerse cultuur de helderheid van dat oorspronkelijke contract verloren gaat in de opwinding van de ontmoeting, de vieringen, de hoop en verbeeldingskracht over de aard van de toekomstige unie.
Het is belangrijk op te merken dat er in onze tijd een voortdurende destabilisatie van de kerngezinseenheid is. Tot nog geen eeuw geleden was die eenheid ook de economische basisbouwsteen van de samenleving. Vooral omdat vrouwen praktisch niet buiten het gezin konden overleven en seks zonder kinderen niet zo eenvoudig en gemakkelijk was als nu.
De acceptabele leeftijd om seks te hebben wordt steeds jonger, terwijl volwassenheid lijkt te worden uitgesteld tot hogere leeftijden. Wat 18 jaar oud betekende: verantwoordelijkheid, verantwoordelijkheid en het vermogen om voor jezelf te zorgen terwijl je een bijdragend lid van de samenleving bent, gebeurt nu vaker rond de leeftijd van 30 of helemaal niet.
De redenen zijn zowel sociaal-economisch als cultureel en vallen buiten het bestek van dit artikel. De echtelijke impasse die ik hier onderzoek, houdt vaak verband met de grotere zichtbaarheid en schijnbare beschikbaarheid van seks, samen met een kleiner vermogen om de emoties die seksuele ontmoetingen met zich meebrengen te beheersen.
Aangezien de toezeggingen niet zo duidelijk worden genoemd en de aard van de getuigende gemeenschap is veranderd, is het gemakkelijker aan te nemen dat iemands onbewuste wensen daadwerkelijke beloften waren die door de huwelijkspartner zijn gedaan. Een partner wilde iemand vinden die voor hen zou zorgen en in al hun aardse behoeften zou voorzien, maar dat werd nooit beloofd.
Een partner zou hebben gewenst dat genegenheid, aanraking en seks altijd beschikbaar zouden zijn, maar dat was niet bewust beloofd.
Wat kan bijdragen aan misverstanden over de oorspronkelijke overeenkomst is de veelheid van betrokken partijen. Begin jaren 2000 werd er een grappige film vertoond op een psychologieconferentie. In die korte film werd een stel samen in een enorm bed getoond. Aan haar kant waren ook haar moeder en vader en aan zijn kant waren ook zijn moeder en vader. De vier ouders deelden constant hun (slechte) suggesties en adviezen met het paar.
De respectieve ouders zijn slechts één voorbeeld van de onbewuste krachten die de huwelijksverbintenis beïnvloeden. Dit kunnen zakelijke ondernemingen, spirituele aspiraties en dromen zijn om de partner te redden of door hen gered te worden.
Internal Family Systems heeft een interessante taal om deze helaas veelvoorkomende gang van zaken te beschrijven. Deze psychologische theorie beschrijft ons innerlijke leven als grotendeels bestaande uit beschermers en ballingen. De ballingen zijn delen van onze psyche die niet door onze omgeving werden geaccepteerd. De beschermers zijn de onderdelen die we allemaal hebben gemaakt, om ervoor te zorgen dat de ballingschap veilig is en tegelijkertijd te verzekeren dat dat onderdeel niet terugkeert naar een zichtbare rol.
Volgens IFS verwachten mensen dat wanneer mensen een huwelijkspartner ontmoeten dat hun verbannen delen eindelijk naar huis zullen terugkeren en verenigd zullen zijn, maar het zijn net zo goed de beschermers die op de koop toe komen, en ze zijn vastbesloten om de jonge en kwetsbare ballingen veilig en zo ver mogelijk weg.
In onze tijd zijn de taboes en schaamte die gepaard gaan met echtscheiding aanzienlijk verminderd, zo niet helemaal weggenomen. Het groeiende aantal echtscheidingen maakt het dus gemakkelijker voor getrouwde mensen om bij de minste moeilijkheid echtscheiding of scheiding van tafel en bed te overwegen.
Scheiding en echtscheiding zijn vaak opties, maar niet zonder pijn
Maar zelfs als dat de voorkeur heeft, verloopt het proces bijna nooit zonder pijn. Als er een diepe financiële betrokkenheid is en vooral als er kinderen zijn, is de scheiding moeilijker en het lijden groter. Eerlijk, open en respectvol zijn kan wederzijdse pijn verminderen. Proberen om een echtelijke onenigheid voor de kinderen te verbergen, of erger nog, bij elkaar blijven "voor de kinderen" is altijd schadelijk en vergroot de ellende voor alle betrokkenen.
In sommige gevallen was de aanvankelijke beslissing om samen te komen onvolwassen of verward en kan het loslaten van beide partners de vrijheid geven om te groeien en verder te gaan. In andere gevallen namen de partners verschillende levenspaden, en hoewel ze aanvankelijk een goede match waren en gelukkig samen waren, is het nu de tijd om aparte routes te nemen.
Is liefde echt essentieel voor het huwelijk?
Te vaak zijn de partners zich bewust van een diepe verbinding en zelfs liefde en aantrekkingskracht, maar er is zoveel pijn, schaamte en belediging dat het huwelijk niet meer te repareren is.
Wanneer u zich in een van deze moeilijke kruispunten in uw eigen huwelijk bevindt, vraag uzelf dan af aan welke van uw verwachtingen en behoeften niet wordt voldaan.
Gelooft u dat uw partner beloofde om aan die verwachting te voldoen of in die behoefte van u te voorzien? Probeer eerst met je partner te praten. Als er nog enige waarde in de relatie zit, zal deze alleen groeien door een eerlijk gesprek, zelfs als dat gesprek waarschijnlijk uitdagend en mogelijk pijnlijk is.
Als een eerlijk en open gesprek op dit moment geen haalbare optie lijkt te zijn, overleg dan met een vertrouwde vriend.
Misschien vind je een nieuw perspectief op je huwelijk
Je zou je kunnen realiseren dat wat nog van waarde is in de relatie, opweegt tegen de moeilijkheden, een inzicht dat mogelijk kan leiden tot genezing en tot een ontdekking van een weg terug naar plezier, vreugde en plezier. U kunt ook toestemming krijgen om te beseffen dat scheiden de betere optie is en ermee door te gaan.
Echtgenoten verwachten vaak dat hun partners in al hun behoeften voorzien. Het benoemen van je onvervulde behoeften, en zelfs het belang ervan beoordelen, kan helpen om te beseffen dat aan sommige behoeften daadwerkelijk wordt voldaan in de relatie, terwijl andere op andere plaatsen, andere activiteiten en andere vriendschappen kunnen worden gezocht.
Vraag jezelf af of je huwelijk vastloopt
Het kan een grote hulp zijn om in ieder geval voor jezelf te erkennen dat het huwelijk vastzit. Je zit er niet graag in en je bent bang om iets te veranderen of weet niet hoe. Hoe onaangenaam die toelating ook is, het is veel beter dan doen alsof of de realiteit vermijden.
Natuurlijk, als het herkennen van de vastgelopen relatie in het huwelijk samen met je partner kan worden gedaan, kan het jullie beiden helpen om je een beetje beter te voelen en misschien wat realistische hoop en een praktisch plan te koesteren om ernaartoe te gaan.
Meningsverschillen over seks; namelijk frequentie, stijl en andere deelnemers, zijn de meest voorkomende duidelijke reden voor onenigheid in het huwelijk.
De kwestie bespreken is meestal niet gemakkelijk en vereist vaardigheden en volwassenheid. Vaak is er een binding met een andere belangrijke kwestie zoals kinderen of geld, die duidelijk klinkt als: “Hoe kunnen we vooruitgang boeken met ons seksleven als we niet over x kunnen praten; hoe kunnen we x oplossen als we geen seks hebben?”
Uitgesproken, deze catch22 klinkt stom, maar het kan een grote vooruitgang zijn om daadwerkelijk toe te geven dat dit de werkelijke situatie is. Als een koppel zo vastzit, moet een van de partners de moed vinden om kwetsbaar te zijn en de eerste stap te zetten. Dat kan de andere partner inspireren om de volgende keer de moedige te zijn.
We kunnen niet bij degene zijn van wie we houden, omdat die persoon meestal een verzinsel van onze verbeelding is.
We zijn vaak onbewust gehecht aan dat beeld en aarzelen om het op te geven voor de niet zo perfecte realiteit van een partner van vlees en bloed. De porno-epidemie is grotendeels een symptoom van deze projecties en het afnemende vermogen om veilig te navigeren tussen dromen, verlangens en de realiteit.
De dichter en leraar Robert Bly raadt koppels aan hun projectie terug te nemen. Dit diepe schaduwwerk omvat het onder de oppervlakte kijken naar onze eigen onvolkomenheden en deze accepteren en bezitten als onderdeel van het mens-zijn. Het omvat in de ogen van onze partner kijken, onze wildste fantasieën en ontevredenheid delen, erkennen dat het gesprek hen kan kwetsen en zowel jezelf als je partner vergeven dat ze menselijk en feilbaar zijn.
Kies de onvolmaakte werkelijkheid boven de schijnbaar perfecte verbeelding
Een groot deel van het opgroeien is leren de onvolmaakte werkelijkheid te verkiezen boven de schijnbaar volmaakte verbeelding.
Wanneer echtgenoten elkaar kunnen ontmoeten als twee individuele volwassenen, die gescheiden maar toch verbonden zijn, vormen ze samen iets nieuws, groter dan de som der delen. Beiden zijn zich bewust van hun behoeften en grenzen. Iedereen geeft vrijelijk en ontvangt met dankbaarheid en zonder verwachtingen.
Beide partners zijn zich bewust van hun sterke punten en hun beperkingen en schamen zich niet voor hun eigen onvolkomenheden of de menselijkheid van hun partner. Een ander soort liefde en vreugde kan gedijen in dit soort vereniging met voldoende ruimte om ook spijt en teleurstellingen te bevatten.