Inhoud
- 1. Hoe heb je je man leren kennen?
- 2. Hoe brengen jullie enorm verschillende carrières jullie dichter bij elkaar?
- 3. Wat zijn enkele uitdagingen om getrouwd te zijn met iemand bij de wetshandhaving?
- 4. Heb je ooit karakters geschreven op basis van je man en zijn beroep?
- 5. Wat zijn huwelijksvaardigheden, ook nuttig in uw beroep als schrijver?
- 6. Wat zijn de vier belangrijkste componenten van een huwelijk?
- 7. Advies voor het balanceren van een creatief beroep en een gezond huwelijk?
Devri Walls is de Amerikaanse en internationale bestsellerauteur. Ze heeft tot nu toe vijf romans uitgebracht en is gespecialiseerd in alles wat met fantasie en paranormaal te maken heeft. Devri woont in Meridian, Idaho met haar man en twee kinderen. Haar man werkt bij de politie en samen zijn ze erin geslaagd om, ondanks een radicaal verschil in hun werkprofiel, uitdagingen en onderscheidende levensstijlkeuzes, een liefdesparadijs op te bouwen in de vorm van een gelukkige, huwelijkse unison. Hier zijn een paar fragmenten uit een interview met haar die je zullen helpen een aantal serieuze huwelijksdoelen voor je huwelijk te creëren.
1. Hoe heb je je man leren kennen?
Ik ontmoette mijn man toen hij twintig was en ik tweeëntwintig. We waren op dat moment allebei in de staat New York en het klikte meteen. Ik geloof dat de eerste ontmoeting ongeveer zo verliep. Ik zie een jongen met een zak snoep in zijn handen. "Hé, wil je je buit met mij delen?" (Stop me even, jongens. Ik had echt honger), zei de jongen, snijdt zijn ogen opzij en krijgt een sluwe, nauwelijks waarneembare glimlach.
"Ik denk niet dat je dat tegen me kunt zeggen." Hij slentert weg en stopt een snoepje in zijn mond. Ik zit in mijn stoel te sputteren: 'Dat bedoelde ik niet! Buit, zoals piraat buit!" Het was jarenlang een constante bron van pesterijen nadat we getrouwd waren. De dag dat ik een zak Pirate's Booty-popcorn in de winkel vond, pakte ik het van de plank en riep: 'Zie je wel! piraat buit!"
2. Hoe brengen jullie enorm verschillende carrières jullie dichter bij elkaar?
Om ervoor te zorgen dat we allebei kunnen doen waar we goed in zijn, moet er een duidelijk verschil zijn in persoonlijkheid en mentaliteit. Hij is nauwgezet, kalm en nuchter. En het gaat goed, ik ben een schrijver. Hoe denk je dat ik ben? Druk van geest, chaotisch, zeer emotioneel. Maar die tegengestelde persoonlijkheden balanceren. Ik ben kalm in de zeldzame gevallen dat hij dat niet is. En de andere achtennegentig procent van de tijd kalmeert hij me en kalmeert hij de emoties. Het is een zeer goede mix.
Af en toe gebruikt hij zelfs politietactieken om ons huwelijk te verbeteren. (Dit is exclusief de tijd dat hij me midden in de nacht probeerde te arresteren terwijl ik aan het praten was. Dat was een beetje eng.) Toen we voor het eerst trouwden en er ruzies ontstonden, antwoordde hij op een zachtere manier op mijn over-emotionele zelf. toon dan degene die ik gebruikte. Ik zou zonder het te weten zijn volume en energieniveau evenaren. Hij zou weer zakken totdat we uiteindelijk een volledige ruzie hadden terwijl we fluisterden. Later bekende hij dat het een tactiek was die de politie had geleerd om situaties te de-escaleren. Hoewel enigszins geïrriteerd dat ik 'deëscaleerd' was, veranderde dit de loop van ons huwelijk volledig ten goede en voorgoed. We maken zelden ruzie en schreeuwen bijna nooit.
Mijn vermogen om de magie in alledaagse dingen te zien, heeft hem ook een beetje opgelucht. De man stelde eigenlijk voor om een sprookjestuin te bouwen. Ik moest hem vragen zichzelf te herhalen.
3. Wat zijn enkele uitdagingen om getrouwd te zijn met iemand bij de wetshandhaving?
Dit is voor niemand van ons een gemakkelijke carrière. Het is moeilijk voor hem, moeilijk voor mij en moeilijk voor de kinderen. Maar hij is er dol op. Ik heb lang geleden besloten dat de uitdagingen het waard waren om hem de mogelijkheid te geven om te doen waar hij van houdt. Naar je werk gaan en van je werk houden is een gave die niet veel mensen hebben. En ik wilde dat voor hem, net zoals hij dat voor mij wil. Zijn uren zijn krankzinnig. Ik stuiter heen en weer tussen een alleenstaande moeder zijn en een fulltime echtgenoot hebben.
Alle planning moet op zo'n manier worden gedaan dat ik fysiek in staat ben om het alleen te doen, en als hij dan thuis is, kan hij erin springen en wat van de druk verlichten. Daarom moest ik ook twee verschillende opvoedingsstijlen aannemen die ik heb geleerd om aan en uit te schakelen: de modus alleenstaande moeder en laten we dat bespreken met mijn partnermodus. De dingen die hij elke dag op het werk ziet, beïnvloeden ons de hele tijd. Ze beïnvloeden hoe hij/wij onze kinderen opvoeden. De plaatsen die we kiezen om te eten. Waar ik zit als we uit eten gaan. Wat we prettig vinden als onze kinderen doen of waar ze heen gaan.
Het is ook een uitdaging om hem eraan te herinneren dat hij me moet vertellen wat hij ziet. Hij wil me beschermen tegen de donkere kant van de wereld, wat natuurlijk is, en dat waardeer ik. Het aantal echtscheidingen in de rechtshandhaving is echter voor een groot deel daardoor zo hoog. Door wat gemakkelijk de helft van je ervaringen is, voor jezelf te houden, wordt een onoverbrugbare brug tussen jou en je ondersteuningssysteem. Hij vertelt me niet alles, maar hij heeft geleerd me de meeste dingen te vertellen om die communicatielijnen open te houden en de band hecht. En dan moet ik de verhalen loslaten zodat ik me niet constant zorgen maak. Als iemand van jullie me zou kennen, zou je weten dat "loslaten" niet bepaald mijn specialiteit is. Maar voor mijn gezondheid, mijn huwelijk en het geluk van mijn man is het de enige optie.
4. Heb je ooit karakters geschreven op basis van je man en zijn beroep?
Gebaseerd op mijn man, zeker. Maar ik zou zeggen minder, 'gebaseerd op' en meer, beïnvloed door. Elk boek lijkt te eindigen met een heel droog, sarcastisch personage met een hart van goud, of ik nu met die intentie begin of niet. Door de afgelopen vijftien jaar bij mijn man te wonen, heb ik een master in droog sarcasme behaald. En mijn schrijven is er des te beter voor.
Beroep - dat is wat lastiger. Mijn eerste antwoord was nee. Maar toen realiseerde ik me dat Venators: Magic Unleashed is het verhaal van twee tieners die oversteken naar een alternatief, op fantasie gebaseerd universum, waar ze gaan fungeren als een soort wetshandhavers. Blijkbaar heb ik dat per ongeluk gedaan.
5. Wat zijn huwelijksvaardigheden, ook nuttig in uw beroep als schrijver?
Ik denk dat in het huwelijk het beste wat je kunt doen, is meer willen voor de ander dan je voor jezelf wilt. Als je dat doet, werk je eraan om die persoon gelukkig te maken. Wanneer dit voor beide partijen geldt, heb je een prachtig huwelijk. Hoewel ik heb gesproken over de offers die ik heb gebracht om hem gelukkig te maken, zonder zijn offers, liefde en steun, kan ik op dit punt in mijn leven gewoon geen schrijver zijn.
Mijn man is de meester van nederigheid en opoffering. Hij zal werkweken van zestig uur werken en toch thuiskomen om midden in de nacht mijn keuken voor me schoon te maken, het overnemen als moeder als ik de stad verlaat voor signeersessies, me het huis uit schoppen zodat ik in vrede kan werken terwijl hij maakt ruzie met de kinderen. Hij heeft de laatste tijd veel op zijn schouders genomen, zodat ik deze droom kan najagen. En hij doet het omdat hij meer bezorgd is om mijn geluk dan om zijn eigen geluk. Net zoals ik de verhalen van zijn dag vergeet, de uren negeer en de dingen vele dagen alleen afhandel.
6. Wat zijn de vier belangrijkste componenten van een huwelijk?
Bescheidenheid. Dol zijn op. Offer. Eerlijkheid.
7. Advies voor het balanceren van een creatief beroep en een gezond huwelijk?
Ik heb geleerd hoe ik moet balanceren. Balans is een constante, en dan bedoel ik een constante, werk in uitvoering. Creatief zijn betekent dat er voor mij geen uitknop is. Mijn brein draait de hele tijd, vooral als ik een boek aan het schrijven ben. Ik voer verhaallijnen uit terwijl ik kook, autorijden (dat raad ik je niet aan), enz. Het is zo gemakkelijk om verwikkeld te raken in iets waar je niet uit kunt klokken en de prachtige wonderen voor je neus te vergeten.
Hoewel ik nog steeds aan de balans werk, vind ik open communicatie belangrijk. Ik herinner me nog een keer, jaren geleden, nadat mijn man het al aardig wat had overgenomen zodat ik aan mijn boek kon werken, hij eindelijk kwam waar ik werkte. Hij knielde naast me neer, wachtte tot ik klaar was met de lijn waar ik aan werkte, legde zijn hand op mijn arm en zei zachtjes: 'We hebben jou ook nodig, schat. Vergeet ons niet, oké?” Soms heb ik hem nodig om te zeggen: "Kom bij ons terug." Dan moet ik bereid zijn om te horen, te luisteren en te zeggen: "Oké." Op dat moment probeer ik me weer aan te passen en wat beter in balans te komen.
Creatief zijn biedt ook een unieke reeks problemen die mensen zich niet realiseren. Als we gaan zitten om te schrijven, te tekenen, te schilderen - welke discipline het ook is - doen de dingen wat we willen dat ze doen. We hebben de controle. Om vervolgens uit die fantasieën te worden gerukt en die staat van stroom is hard en pijnlijk. De echte wereld is grillig; het doet niet wat je zegt. Dit principe is wat veel stereotypen van kunstenaars voedt, zoals de gescheiden eenling die de hele dag in hun studio zit en grote hoeveelheden whisky drinkt. Veel van deze artiesten kiezen ervoor om de constante pijn en whiplash van de overstap naar het echte leven te vermijden en te blijven waar het gemakkelijker is. Maar leven en kunst betekenen niets als er niemand meer is om van te houden en van jou te houden.