Inhoud
Misbruik en huiselijk geweld zijn lange tijd als taboe gestigmatiseerd. Het is voedsel voor roddels en geruchten in plaats van een zaak die de gemeenschap serieus neemt.
"Het is niet ons probleem", "Het is niet nodig om betrokken te raken waar we niet thuishoren", of, "Het zijn onze zaken niet". Klinkt bekend? Vanwege de intense en complexe aard van misbruik, hebben vele generaties een achterstand opgelopen in de preventie ervan.
Meer recentelijk is er echter een landelijke druk geweest om het geweld van partnergeweld aan het licht te brengen en bloot te leggen voor wat het is. In navolging van dit voorbeeld hebben veel gemeenschappen zich ingespannen om ervoor te zorgen dat degenen die diensten nodig hebben, weten welke middelen beschikbaar zijn en welke maatregelen kunnen worden genomen om misbruik te voorkomen.
Hoewel het moeilijk te identificeren kan zijn, wordt misbruik vrij eenvoudig gedefinieerd - het is elk gedrag of elke actie jegens iemand die als wreed of gewelddadig wordt beschouwd en wordt uitgevoerd met de bedoeling schade te berokkenen. Vaak zijn degenen die worden blootgesteld aan of geschaad door beledigend gedrag zo lang misbruikt dat ze zich niet bewust zijn van de ernst of consistentie ervan.
Ze zijn niet in staat om het gedragspatroon te zien en daarom niet in staat om hun levensomstandigheden te veranderen.
De rode vlaggen
Om mishandeling en huiselijk geweld te voorkomen, moet het vermogen van een gemeenschap om het eerst te herkennen te vergroten. Er zijn vier primaire vormen van misbruik: emotioneel, psychologisch, verbaal en fysiek.
Emotioneel misbruik is geweld tegen iemands, nou ja, emoties. Het is de openlijke schending of spot van gedachten en gevoelens. Psychische mishandeling, zoals emotionele mishandeling, is moeilijk op te merken vanwege het gebrek aan openlijk bewijs. Dit kan het beperken van keuzes omvatten, kleineren met het gebruik van kwetsende woorden, acties of lichaamstaal, onrealistische eisen of open en duidelijke bedreigingen. Verbaal geweld is de mildere vorm van misbruik met merkbaar bewijs; veel misbruikers die ervoor kiezen om verbaal schade toe te brengen, doen dit in het bijzijn van familie, vrienden of het publiek. Ze voelen zich op hun gemak met de macht die ze over hun slachtoffers hebben in een mate waarin ze niet bang zijn voor repercussies.
Lichamelijk misbruik is het gemakkelijkst te herkennen vanwege de duidelijke fysieke tekenen die aanwezig kunnen zijn. Snijwonden, stoten en kneuzingen, gebroken botten, verstuikingen en andere onverklaarbare verwondingen kunnen aanwezig zijn. Mogelijke acties zijn duwen, duwen, bijten, schoppen, wurgen, stompen, slaan, verlating, gedwongen seksuele handelingen, verkrachting of het ontnemen van behoeften (voedsel, water, onderdak, medische zorg, enz.).
Bewustwording en preventie van omstanders
De betrokkenheid van de gemeenschap bij de bestrijding van huiselijk geweld en mishandeling heeft twee kanten.
De eerste is bewustzijn. Er moet een openlijke erkenning zijn in een gemeenschap dat deze gedragingen en acties tegen anderen bestaan - geen enkele stad of regio is vrijgesteld. Beheersing van het probleem betekent dat er eerst inzicht moet zijn in het probleem.
Ten tweede is er actie om misbruik te voorkomen.
Begrijpen wat misbruik is en hoe het te herkennen, brengt ook de verantwoordelijkheid met zich mee om naar die informatie te handelen. Iemand die getuige is van misbruik of de gevolgen ervan in het leven van een ander, moet niet bang zijn om vragen te stellen of een luisterend oor te bieden. Vaak is een ondersteunende en niet-oordelende luisteraar wat een slachtoffer het meest nodig heeft.
Het is belangrijk om de menselijke kant van het probleem nooit te vergeten. Slachtoffers en misbruikers hebben niet alleen hulp nodig bij het ontvangen van hulp, maar het is essentieel om te onthouden dat het gaat om het welzijn van de betrokken mensen, niet om het vermogen van een gemeenschap om te zeggen: "We hebben het probleem opgelost!"
Als er eenmaal een solide bewustzijn van het probleem is, is het essentieel om dit bewustzijn te blijven promoten met als doel de gemeenschapspreventiestrategieën aan te leren. Deze kunnen bestaan uit het onderwijzen van individuen en stellen van elke leeftijd (misschien zelfs beginnend op basisscholen) over gezonde relaties en hoe negatieve relatiepatronen te herkennen.
Hoewel je zou hopen dat misbruik kan worden voorkomen, zal het nog steeds aanwezig zijn, ongeacht de gebruikte strategieën. Het is van vitaal belang dat een gemeenschap de ogen niet sluit voor die rode vlaggen zodra preventiestrategieën zijn geïmplementeerd.
Een gemeenschap moet het bewustzijn van het probleem blijven vergroten en de beschikbare middelen gebruiken om misbruik te voorkomen, om te voorkomen dat de gruwelijke realiteit van geweld onder het tapijt wordt geveegd. Vanuit een preventieperspectief moeten gemeenschappen betrokken blijven bij het onderwijzen van leden van de risico's, waarschuwingssignalen en preventiestrategieën voor het verminderen van ongezonde relatiepatronen. Veel gemeenschappen bieden gratis onderwijsprogramma's en ondersteuningsgroepen aan om burgers te helpen beter toegerust te worden om op te treden en in te grijpen als ze getuige zijn van een mogelijk gewelddadige relatie.
Bewustwording van omstanders betekent niet dat je alle antwoorden hebt. Het betekent, als je iets ziet, zeg dan iets!