Inhoud
- We hebben allemaal een stem en een veilige plek nodig
- 1. Acceptatie
- 2. Beperkingen bij het kijken
- 3. Terugkerend naar haar geloof
- 4. Buiten hobby's
Ontrouw in het huwelijk komt in verschillende vormen. Geen twee situaties zijn hetzelfde, hoewel veel vergelijkbaar zijn. Veel stellen komen in therapie om de ontrouw te verwerken en hun huwelijk te herstellen en terug te eisen. Maar voor sommigen komt een persoon alleen om dingen uit te zoeken, omdat ze zich afvragen of ze moeten blijven of vertrekken.
Getrouwd zijn met een seriële cheater
Susan, 51 is al meer dan 20 jaar getrouwd. Zij en haar man hebben samen drie kinderen (17, 15, 11). Ze is een zeer religieus persoon en kwam uit een huis waar haar ouders scheidden omdat haar vader meerdere affaires had. Ondanks de vele affaires wilde haar moeder echter niet dat het huwelijk zou eindigen en bleef ze tot haar vader vertrok.
Ze groeide niet veel op, maar waar ze wel mee opgroeide, was een moeder – die om haar eigen religieuze redenen nooit aan echtscheiding dacht. Dit werd gedurende haar hele leven versterkt.
Haar moeder zei dat ze bij de man bleef, ongeacht wat er gebeurde, met uitzondering van fysieke mishandeling. Ze worstelden nadat haar ouders scheidden. Het was geen goede tijd voor haar en haar broers en zussen.
Susan was diepbedroefd, vooral omdat ze bezoek moest krijgen van haar vader en tegelijkertijd haar moeder moest zien lijden. Uit die levenservaringen besloot ze dat ze dat haar kinderen niet zou aandoen als ze zou trouwen en kinderen zou krijgen – wat inhield dat ze in het huwelijk zou blijven, hoe dan ook.
De ironie is dat ook zij getrouwd is met een seriebedrieger. Maar omdat ze een vroom christen is en niet fysiek wordt mishandeld, zal ze het huwelijk niet verlaten.
Susan's man heeft meerdere affaires gehad. Hij is niet gestopt. Ze zocht constant naar informatie, alle informatie die haar gevoel zou bevestigen dat er iets niet klopte, dat hij vals speelde. Het was altijd in haar gedachten. Het nam een groot deel van haar dag in beslag. Veel van haar energie.
Ze ontdekte verschillende extra telefoons en zou de vrouwen bellen. Confronteer ze. Het volstaat om te zeggen dat het gekmakend voor haar was. Bij elke ontdekking kon ze niet geloven dat dit haar leven was (maar dat was het wel!) Er werd financieel voor haar gezorgd. Ze hadden seks. Ze confronteerde haar man, maar tevergeefs.
Ondanks dat hij gepakt was, wilde hij niet bekennen. Hij begon met therapie. Ze ging een keer met hem mee, maar zijn therapie was maar van korte duur. Ze doen het allemaal.
Tenzij iemand bereid is om de lagen af te pellen, ontmaskerd te worden en hun demonen te confronteren met de vraag waarom ze vals spelen, is er geen hoop.
En elke hoop die iemand heeft dat zijn of haar echtgenoot eindelijk zal veranderen, is helaas van korte duur.
We hebben allemaal een stem en een veilige plek nodig
Als clinicus kan dit soort scenario in eerste instantie een uitdaging zijn, ik zal niet liegen. Ik denk na over hoe iemand over zichzelf moet denken als hij ervoor kiest om in een roekeloos huwelijk te blijven, bewerkstelligd door constant liegen, verraad en wantrouwen.
Maar ik heb die gedachten meteen afgeremd, want dat voelde bevooroordeeld, 'oordelend' en oneerlijk. Dat is niet wie ik ben als arts.
Ik herinner mezelf er snel aan dat het van cruciaal belang is om de persoon te ontmoeten waar ze zijn en niet waar ik denk dat ze zouden moeten zijn. Het is tenslotte niet mijn agenda, maar die van hen.
Dus waarom kwam Susan in therapie als ze al wist dat ze het huwelijk niet zou verlaten?
Ten eerste hebben we allemaal een stem en een veilige plek nodig. Ze kon niet met haar vrienden praten omdat ze wist wat ze zouden zeggen. Ze wist dat ze veroordeeld zou worden.
Ze kon het niet opbrengen om de voortdurende indiscreties van haar man met haar moeder te delen, omdat ze haar schoonzoon erg aardig vond en hem niet op een bepaalde manier wilde ontmaskeren en zich moest verantwoorden voor haar keuzes – ook al maakte haar moeder de dezelfde.
Ze voelde zich gewoon gevangen, vast en alleen.
Hoe therapie Susan heeft geholpen
1. Acceptatie
Susan weet dat ze niet van plan is haar man te verlaten, ondanks dat hij weet dat ze het weet.
Voor haar gaat het om het accepteren van de keuze die ze heeft gemaakt en als het slecht gaat (en dat doen ze) of als ze weer een andere affaire ontdekt, herinnert ze zichzelf eraan dat ze er elke dag voor kiest om in het huwelijk te blijven om haar eigen redenen - religie en een sterker verlangen om haar familie niet uit elkaar te halen.
2. Beperkingen bij het kijken
Susan moest soms leren weg te lopen van een voortdurend verlangen om haar omgeving af te tasten en op zoek te gaan naar aanwijzingen.
Dit was niet gemakkelijk om te doen, want hoewel ze wist dat ze niet zou vertrekken, bevestigde dit haar onderbuikgevoelens, zodat ze zich minder 'gek' voelde zoals ze zou zeggen.
3. Terugkerend naar haar geloof
We gebruikten haar geloof als een kracht in moeilijke tijden. Dit hielp haar gefocust te blijven en gaf haar innerlijke rust. Voor Susan betekende dat meerdere keren per week naar de kerk gaan. Het hielp haar om zich geaard en veilig te voelen, zodat ze zich kon herinneren waarom ze ervoor koos om te blijven.
4. Buiten hobby's
Door een recent baanverlies had ze meer tijd om dingen zelf uit te zoeken.
In plaats van snel weer aan het werk te gaan (en omdat dat financieel niet nodig is) besloot ze wat tijd voor zichzelf te nemen, tijd door te brengen met vrienden, een hobby buitenshuis en de opvoeding van haar kinderen te overwegen. Dit gaf haar een gevoel van vrijheid en vertrouwen.
Als Susan erachter komt dat er weer een affaire is, blijft ze haar man confronteren, maar er verandert niets. En het zal niet. Dit weet ze nu. Hij blijft de zaken ontkennen en neemt geen verantwoordelijkheid.
Maar voor haar heeft het hebben van iemand om mee te praten en te ventileren zonder te worden beoordeeld en het bedenken van een plan om haar gezond verstand te behouden terwijl ze in het huwelijk blijft, haar emotioneel en psychologisch geholpen.
Iemand ontmoeten waar ze zijn en niet waar men denkt dat ze zouden moeten zijn en hen helpen met effectievere strategieën, biedt vaak de opluchting en troost die veel mensen, zoals Susan, zoeken.