Inhoud
- 1. Communicatie is de sleutel tot een goed huwelijk
- 2. Als mama niet gelukkig is, is niemand gelukkig
- 3. Je komt nooit zonder jelly beans te zitten
- 4. Koppels moeten hun meningsverschillen oplossen en ermee instemmen
- 5. Uw kinderen komen op de eerste plaats
Veel conventionele wijsheid over het huwelijk is gewoon niet waar. Er zijn verschillende leugens over goede huwelijken of 'huwelijksmythen' die onze ouderen proberen te bepleiten en van ons verwachten te geloven. Welnu, sommige hiervan zijn misschien waar voor sommige huwelijken, maar dit zou geen relatie zijn waar je in zou willen zijn!
Hier zijn enkele algemeen aangenomen leugens of mythen over goede huwelijken en hoe u uw realiteit kunt veranderen als een van deze op u van toepassing is.
1. Communicatie is de sleutel tot een goed huwelijk
Het lijkt zo vanzelfsprekend, nietwaar? Uitstekende communicatie moet centraal staan in een gezonde relatie. Zo lossen koppels hun meningsverschillen op. Zo werk je als team.
Er is alleen een probleem. Het is niet waar. Zegt wie? Wetenschap!
Onderzoeker John Gottman bestudeerde paren gedurende meerdere decennia. Hij analyseerde video's van hen die ruzie met elkaar hadden. Hij heeft al hun communicatie "gecodeerd". Hij hield bij hoe hun huwelijk na 5, 10 en 15 jaar verliep.
Hij kraakte de cijfers en ontdekte iets fascinerends. Goede communicatie is geen cruciaal element in de meeste huwelijken.
Het onderzoek wees op zeven sleutels tot een goed huwelijk, maar geen enkele was "beter communiceren":
- Ken je partner heel goed
- Behoud genegenheid en bewondering
- Ga regelmatig met elkaar om
- Laat je partner je beïnvloeden
- Los de oplosbare problemen op!
- Overwin patstelling
- Creëer gedeelde betekenis
Eerlijk gezegd werd slechte communicatie (kritiek, minachting, defensiviteit en tegenwerking) genoemd als een indicator dat een relatie gedoemd was te mislukken.
Het onderzoek toonde echter aan dat het hebben van de zeven bovengenoemde elementen slechte communicatie zou kunnen overwinnen, en een goede communicatie zou een huwelijk waarin de meeste van deze elementen ontbraken niet oplossen. Goede communicatie is dus niet de onweerlegbare sleutel tot goede huwelijken.
2. Als mama niet gelukkig is, is niemand gelukkig
Er is een woord voor mensen die dreigen iedereen te laten lijden als ze hun zin niet krijgen. Ze worden dictators genoemd.
De waarheid over het huwelijk is dat iemand van tijd tot tijd ongelukkig zal zijn. Dat is normaal. Ze zullen er overheen komen. Als 'mama' elke keer dat ze van streek is het hele huis (emotioneel) dreigt op te blazen, zal het gezin langzaam uit elkaar scheuren. (Dit is niet genderspecifiek; het is even goed van toepassing op 'poppa'.)
Het is niet gemakkelijk om de wrok, woede, teleurstelling en frustratie af te werpen die de problemen van het leven op ons afwerpen, maar dat maakt deel uit van wat het betekent om volwassen te zijn. Maar in een emotioneel gezond gezin hebben de volwassenen het vermogen om zichzelf te kalmeren en de problemen in het huwelijk aan te pakken.
Het verdrijven van deze krachtige emoties op een constructieve manier, door middel van meditatie, lichaamsbeweging, hobby's, sport of contact maken met vrienden, is de eerste stap.
Verdoof ze niet alleen met tv, videogames, drinken of drugs. Verdoofde en onopgeloste emoties dragen alleen maar bij aan de explosieven die uiteindelijk zullen ontploffen.
Als we eenmaal gekalmeerd zijn, kunnen we met onze partner praten en proberen het probleem op te lossen. (Of niet. Zie de volgende paragrafen.)
Dus, wat moet je doen als je een emotioneel onbevredigend huwelijk hebt en je partner de emotionele terrorist is?
Je moet hun emotionele reactie bestrijden met een kalme, redelijke benadering. Dit script werkt in de meeste gevallen: “Ik kan zien hoe overstuur je bent. Ik wil hier samen met jou doorheen helpen. Neem even de tijd om te kalmeren en over de kwestie na te denken, en dan praten we erover."
Als de emotionele uitbarstingen aanhouden, kun je gewoon keer op keer herhalen: "We gaan geen vooruitgang boeken terwijl een van ons van streek is. Neem even de tijd om te kalmeren en over de kwestie na te denken, en dan praten we erover."
Uiteindelijk, als je een goed huwelijk nastreeft, is de beste manier om de 'mama'-routine te bestrijden, niet jezelf ongelukkig te laten worden alleen omdat mama dat is.
3. Je komt nooit zonder jelly beans te zitten
Heb je die ene gehoord over het stel dat elke keer dat ze seks hadden een jelly bean in een pot stopte voordat ze gingen trouwen?
Na de bruiloft namen ze een jelly bean uit diezelfde pot. In al hun jaren van huwelijk hebben ze nooit de pot met jelly beans geleegd.
Dit verhaal wordt vaak verteld aan jongens die op het punt staan te gaan trouwen, verteld door jongens die al een paar jaar getrouwd zijn en die (vermoedelijk) hun seksleven hebben zien afnemen.
En wie is verantwoordelijk voor deze tragische daling van de frequentie?
De verhalenvertellers verwijten hun vrouwen meestal, sommigen gaan zelfs zo ver dat ze een opzettelijk lokaas vermoeden.
De realiteit van de achteruitgang is echter meestal gecompliceerder. Kijk maar eens naar het verschil tussen hoe dit stel, Don en Amelia, na een paar jaar huwelijk met elkaar en met datzelfde stel omgaat.
Toen ze voor het eerst gingen daten, werkten Don en Amelia allebei heel hard om elkaar gelukkig te maken. Hij plande speciale dates en romantische uitstapjes. Ze deed haar haar en deed haar kanten slipje aan, zelfs voor een informeel diner in de plaatselijke pub.
Na een mooie avond uit, vroegen ze zich allebei af of het later intiem zou worden en ze deden hun best om zowel interessant als geïnteresseerd te zijn. Toen het tijd was voor de welterustenzoen, was er veel positieve emotionele spanning, die hen ertoe bracht om wil elkaar.
Vergelijk dit met hoe Don en Amelia met elkaar omgaan na een paar jaar huwelijk. Het is vrijdag, 'date night', en ze komen allebei laat thuis van hun werk. Ze raken de basis met de kinderen en geven de oppas aanwijzingen voor het avondeten en het slapengaan.
Ze springen in de auto en realiseren zich dat geen van beiden heeft gereserveerd, dus gaan ze naar een restaurant in de buurt en zullen niet druk zijn of te veel kosten.
Met al dat gehaast zijn ze nooit uit de werk- of oudermodus overgestapt, dus het dinergesprek draait om de kinderen, hun banen en andere verplichtingen, zonder ruimte voor seksuele verwachtingen in het huwelijk.
Ze komen thuis, betalen de oppas, controleren de kinderen, trekken hun pyjama aan en ten slotte, na een lange dag aan het einde van een lange week, ploften ze in bed en doen het licht uit. Na vijf minuten stilte vraagt Don: "Wil je seks hebben?"
Met nul emotionele spanning tussen hen, met nul intieme gespreksverbinding de hele nacht (de hele week?), is er absoluut geen verlangen opgebouwd in Amelia. (Als je je afvraagt hoe deze aandoening bij vrouwen wordt genoemd, wordt dit over het algemeen 'hoofdpijn' genoemd.)
Ik hoef je niet te vertellen hoe dit verhaal afloopt!
Dus hoe overwinnen goede huwelijken de jelly bean-val?
Ze gedragen zich niet als getrouwde stellen!
Ze maken plannen en raken opgewonden van zelfs routinematige avondjes uit. Ze genereren de hele nacht seksuele spanning; hij laat doorschemeren welke nieuwe dingen hij later in bed gaat doen, en ze wordt opgewonden (misschien een beetje nerveus?) over wat komen gaat. (Woordspeling bedoeld.)
Deze getrouwde stellen blijven met elkaar "date" en houden de vonk, het mysterie en de opwinding gedurende vele jaren vast. Werkt het?
Veel stellen melden dat ze meer seks na 25 jaar huwelijk dan in het jaar ervoor en het jaar na het trouwen. Dat zijn veel jelly beans!
4. Koppels moeten hun meningsverschillen oplossen en ermee instemmen
Een van de populaire mythes over het huwelijk is dat het ideale paar al hun geschillen oplost met een burgerlijke discussie en uiteindelijk tot overeenstemming komt.
Maar dit stel bestaat alleen in een fantasie-droomwereld met eenhoorns en magische regenbogen. De werkelijkheid is veel minder mooi.
Voor mensen die ongelukkig zijn in hun huwelijk, wordt ongeveer tweederde van hun problemen nooit opgelost. Ter vergelijking: in goede huwelijken wordt ongeveer tweederde van hun problemen nooit opgelost. Dat is hetzelfde nummer!
Sommige dingen zijn gewoon niet oplosbaar.
Een stel kan praten wat ze willen, maar ze zullen nooit "beslissen" of het beter is om op vakantie te gaan in de bergen of op het strand. Of is het beter voor de kinderen om elke dag naar school te gaan of het af en toe te missen voor een spannend uitje? Of hoe belangrijk is het dat alles wat je consumeert vrij is van zuivel, granen en suiker?
In de meeste gevallen zult u het er nooit mee eens zijn.
Dus als 66% van de tijd mensen een probleem met hun partner niet oplossen, wat scheidt dan de goede huwelijken van de slechte?
In goede huwelijken erkennen mensen hun verschillen en laten ze zich niet storen door de onopgeloste problemen. Ze hebben de problemen al vele malen besproken en hoeven ze niet opnieuw te bekijken. Sterker nog, ze kunnen er grappen over maken met elkaar.
Jane en Dave zijn een goed voorbeeld.
Ze houdt ervan om exotische planten overal in de tuin te plaatsen. Hij is er vast van overtuigd dat alles op het erf dat niet gemaaid kan worden, tijd- en geldverspilling is. Elke keer dat Jane een interessante plant ziet, grapt Dave dat hij waarschijnlijk binnenkort in hun tuin zal verschijnen.
Jane lacht en scheldt hem nep uit met een kwispelende vinger. “Als dat zo is, maai dan in de omgeving van het niet over het!" Dave werpt een domme, stomme blik op zijn gezicht alsof hij nog nooit van maaien heeft gehoord in de omgeving van iets. Het maakt Jane aan het lachen.
Merk op dat Dave grappen maakt over de plant die in hun tuin verschijnt als een manier om Jane te amuseren, niet om haar te straffen. Hetzelfde geldt voor Jane's plagen - ze doet het voor zijn plezier, niet om hem neer te halen.
Ze hebben van hun meningsverschil een inside joke gemaakt die ze allebei leuk vinden. In plaats van ze uit elkaar te halen, brengt deze huwelijksactiviteit hen dichter bij elkaar. Dit is zonder twijfel een van de beste tips om in de praktijk te brengen wanneer huwelijken slecht gaan.
5. Uw kinderen komen op de eerste plaats
Als samenleving lijken we te slingeren tussen tegengestelde houdingen als het gaat om het opvoeden van kinderen.
In de jaren '40 en '50 bleef moeder thuis en maakte de kinderen haar prioriteit; vader was altijd aan het werk. In de jaren '70 en '80 kwamen meer vrouwen op de arbeidsmarkt, en een generatie zelfvoorzienende, maar ongeleide, huissleutelkinderen groeide op.
In een reactie op deze trend begonnen de helikopterouders te verschijnen. Deze gezinnen geven prioriteit aan de meerdere activiteiten van de kinderen (zoals voetbal, lacrosse, band, debat, zwemmen, theater en het hele zomerse ruimtekamp) boven al het andere in hun leven.
Geen van deze onevenwichtige uitersten is wenselijk, zowel voor de kinderen als voor hun ouders! Kleuterkinderen zien dat hun ouders zich voornamelijk richten op dingen buiten het gezin. Ze hebben er misschien een hekel aan om genegeerd te worden terwijl ze zich tegelijkertijd de egoïstische manieren van hun ouders eigen maken.
De helikopterouders stellen precies het tegenovergestelde, maar een even dubbelzinnig voorbeeld. Hun kinderen zullen waarschijnlijk opgroeien met het idee dat de wereld om hen draait - want dat is hun hele leven zo!
Wil je de trombone proberen? Iemand zal er een voor je kopen en je meenemen naar de lessen. Wil je voetballen? Elk kind maakt een van de teams en natuurlijk krijgen alle teams trofeeën.
Kinderen zien hun helikopterouders als oneindig onbaatzuchtig en volkomen ongelukkig, en uiteindelijk eindigen de meeste huwelijken in een scheiding.
Als we het over statistieken hebben, gaat 40% van deze ouders scheiden, en nog eens 50% blijft getrouwd, maar is nog steeds niet gelukkig. Dat is een verschrikkelijk rolmodel voor onze kinderen!
Enige balans is hier op zijn plaats. Gelukkige stellen hebben de neiging om zichzelf op de eerste plaats te zetten, hun partner op de tweede plaats, de kinderen op de derde plaats en daarna al het andere (carrière, hobby's, enz.). Kinderen leren dat ze belangrijke leden van het gezin zijn, zeker belangrijker dan de carrières van hun ouders, maar de wereld draait niet om hen.
Ze kunnen deelnemen aan allerlei activiteiten, en mama en papa zullen er zijn, maar ze moeten kiezen wat ze willen Echt willen doen en er misschien harder aan werken. Het beste van alles is dat ze een huwelijksdynamiek kunnen internaliseren die laat zien hoeveel mama en papa elkaar waarderen.
Elk huwelijk is anders en er kunnen veel overtuigingen zijn over wat goed en slecht is om te doen, maar ze zijn niet allemaal van toepassing op de manieren die we ons voorstellen. Een goed huwelijk vraagt op veel aspecten veel werk en goede communicatie, goed ouderschap, goede intimiteit op zich kunnen niet zomaar een garantie bieden. Onderweg zijn er veel aanpassingen en meestal moet je gaandeweg leren.