Inhoud
- Wat is er nodig om blijvende liefde aan te kweken?
- Een reality check van liefde
- Een tuin is de perfecte metafoor
- Hoe werkt dit?
- Sterke grenzen helpen om nabijheid te bevorderen
Mijn vrouw Helen en ik wisten allebei dat we niet 'verliefd' waren toen we trouwden. We hielden van elkaar en we waren zeker in lust. Maar we zaten niet in die hals over kop euforische liefde die zo vaak wordt geïdealiseerd in de media. Nu 34 jaar later ben ik haar regelmatig dankbaar dat ze in mijn leven is. Dat doe ik minstens een paar keer per week. Als ze de kamer binnenkomt, licht ik van binnen op. Ze noemt me haar 'soulmate' en zweert te proberen me op te sporen om bij me te zijn als er een hiernamaals is. Dus hoe is dat gebeurd? Wat er gebeurde was dat we allebei slim waren - slim genoeg om de ware aard van blijvende liefde te begrijpen en wat er nodig was om het te laten groeien. We begrepen dat we vaardigheid en discipline moesten gebruiken om onze genegenheid in de loop van de tijd te ontwikkelen. Geen flits in de pan voor ons!
Wat is er nodig om blijvende liefde aan te kweken?
Een interessant onderzoek vond plaats in India in 1982. Gupta en Singh volgden twee groepen pasgetrouwden gedurende 10 jaar en vergeleken ze op de Rubin Love Scale. De ene groep trouwde uit liefde en de andere omdat het geregeld was. Je kunt raden wat er is gebeurd. Het was de hele weg schildpad en haas.
De groep die verliefd begon, begon met veel genegenheid en de gearrangeerde groep begon heel laag. In 5 jaar waren ze ongeveer gelijk. In 10 jaar scoorde de gearrangeerde groep in de jaren 60 op de Rubin Love Scale en de verliefde groep op het toilet in de jaren 40. Waarom was dat?
Een correlatie bewijst geen causaliteit, maar ik zou interpreteren dat de verliefde koppels begonnen met een verkeerde premisse: de vroege verliefde euforie misleidt een paar door te denken dat toekomstige genegenheid gemakkelijk zal komen. Ze hoeven niet hard te werken om het te cultiveren en te beschermen. Wanneer de machtsdeling begint en ongedisciplineerde koppels elkaar beginnen te kwetsen, dan stapelen de negatieve gevoelens zich op. Blaming and shaming tast de relatie aan.
Luister naar hoe onze Engelse syntaxis onverantwoordelijkheid impliceert. We worden verliefd. Het is buiten ons. Misschien was het goddelijk "bedoeld". Deze syntaxis houdt in dat wij er niet verantwoordelijk voor zijn. Als Elvis het gebouw heeft verlaten, hebben we pech.
Een reality check van liefde
In het westen eindigt ongeveer de helft van de huwelijken in een scheiding. Dat betekent niet dat de andere helft in gelukzaligheid is. Veel stellen blijven bij elkaar voor de kinderen. Anderen voelen zich gevangen in het blijven omdat ze het zich niet kunnen veroorloven om uit elkaar te gaan. Dat betekent dat slechts een minderheid van de paren de passie in de loop der jaren levend houdt. Het is een sombere realiteit.
Als 'normaal' betekent dat je uiteindelijk in een onbevredigende relatie terechtkomt, dan moet je slimmer zijn dan normaal
Ga er niet vanuit dat je voor altijd in een euforische liefdesstaat kunt blijven vallen. Bedenk dat het beter zou zijn om voortdurend liefdevolle emoties aan te kweken.
En wat zijn emoties? De nauwkeurige maar niet zo geromantiseerde waarheid is dat het hersenlichaamreflexen zijn. De emotie van liefde omvat de afgifte van oxytocine, vasopressine en dopamine-neurohormonen. Neurowetenschappers hebben in kaart gebracht welke delen van de hersenen daarbij betrokken zijn. De reden om deze nerd te krijgen, is dat het ons een model geeft over wat we moeten doen.
Een tuin is de perfecte metafoor
Denk er zo over. Je hebt een tuin in je onderbewustzijn. De meeste van je emoties groeien uit deze tuin. Je partner heeft er ook een. Als u een overvloedige oogst van oxytocine wilt, moet u beide tuinen bemesten en irrigeren. Je moet het ervaringen voeden die gevoelens van nabijheid en menselijke warmte oproepen. Deze ervaringen kunnen fysieke of seksuele aanraking met zich meebrengen, maar de meeste volwassenen hebben meer behoefte aan een mentale aanraking. Je nieuwsgierige streven om de persoonlijke betekenis en het verlangen in de geest van je partner te kennen, is de rijkste voeding voor de tuin van je partner. Nieuwsgierigheid is waarschijnlijk de meest ondergewaardeerde hulpbron in een relatie.
Maar als je een tuin hebt, is het nog steeds niet genoeg om alleen te irrigeren en te bemesten. Die moet je ook beschermen. Onkruid en ongedierte moeten buiten gehouden worden. In onze intieme relaties is er een onbewuste kracht als een wiet die liefde kan wurgen. Het groeit als klimop of kudzu als we het niet terugsnoeien. Het is niet goed bekend bij auteurs van relaties, maar het verklaart waarschijnlijk meer mislukte huwelijken dan welke andere factor dan ook. Psychofysiologen noemen het 'passieve remming'.
Hoe werkt dit?
Als we zo bang zijn voor afkeuring dat we onze partner passief opdrachten geven in plaats van verzoeken, ons regels geven in plaats van met ons te onderhandelen, ons vertellen wat we denken of voelen in plaats van ons te vragen, onze zinnen onderbreken of ons een taak op hun tijdschema in plaats van de onze ....... dan zullen we uiteindelijk worden beheerst door onze anticipatie van wat onze partner verwacht in plaats van wat we willen. Als dat gebeurt, worden we geregeerd door onze onbewuste zoektocht naar veiligheid. Ons verdedigingssysteem neemt het over.
We worden een veilige routinerobot en verdoven. Hoeveel mensen heb je horen zeggen: "Ik weet niet meer wie ik ben!" ? "Ik weet niet wat ik wil." "Ik heb het gevoel dat ik stik!" "Ik heb het gevoel dat ik verdrink!" Dit zijn allemaal symptomen in het eindstadium van wat ik 'relatie-depersonalisatie' noem.
Passieve remming heeft de tuin volledig bedekt. Zaken zullen waarschijnlijk eerder beginnen, omdat het voelt alsof zuurstof en leven terug in de persoon stromen.
Het is jouw verantwoordelijkheid om je partner tactvol te confronteren wanneer hij je grenzen binnendringt. Partners die dit doen hebben betere relaties. Ik heb dit onderzocht met een enquête die ik aan honderden paren heb gegeven. Ik vraag elke partner om zich voor te stellen dat ze botte uitspraken doen om hun andere partner een weigering te geven (bijvoorbeeld "Ik weiger daarin met je mee te gaan" of "Daar ga ik nooit mee akkoord"). Nadat ik me voorstelde dat ik zo'n weigering zou doen, vraag ik hen om hun angst op te schalen.
Het patroon is duidelijk.
Partners die weinig angst hebben wanneer ze hun partner weigeren, zijn degenen die de nauwste relaties hebben. Zij communiceren het beste. Partners die angstig zijn omdat weigeren niet 'aardig' is, zijn degenen die niet communiceren. Het is een paradox.
Sterke grenzen helpen om nabijheid te bevorderen
Ze weerhouden passieve remming.
Maar wacht. Er is nog iets om te onthouden. Er zijn twee tuinen, niet één. Ja, u moet zelf het onkruid buiten houden. Je kunt echter niet gaan stampen op de zaailingen in de tuin van je partner.
Als je je partner confronteert door hem te domineren en te vernederen, dan richt je schade aan. Als je respectvol en tactvol bent, is de relatie beschermd. Ik heb veel paren getraind om te oefenen wat ik coöperatieve confrontatie noem. Bij dit soort confrontaties vraagt de ene partner de andere partner om te oefenen met het corrigeren van zijn grensoverschrijdingen. Paren die dit doen, ervaren vaak een dramatische toename van genegenheid. Ik heb gezien dat gescheiden stellen hun genegenheid terugkrijgen en weer bij elkaar komen door coöperatieve confrontatie te oefenen bij schijnconflicten.
Dus daar ben je. Je hebt een keuze. Je kunt geloven dat je in magie vervalt of je kunt geloven dat je iets kunt creëren. Als je verliefd werd aan het begin van je relatie, dan is dat prima. Het is een vreugdevolle en vaak tijdelijke fase. Ik suggereer alleen dat als je passie is afgenomen, vertrouw er dan niet op om weer verliefd te worden. Je zult bewuster en creatiever moeten zijn.
Ik gebruik het woord 'creatief' niet in de zin van directe controle, maar in de zin van het koesteren, beschermen en koesteren van liefde. Dit laatste vergt veel due diligence en zelfdiscipline. Maar het levert jaar na jaar, decennium na decennium een overvloedige oogst op. Daar genieten Helen en ik nu van. Wij hopen dat u dat ook kunt.