Inhoud
- 21 september 1996
- 1996-1999
- 18 november 2003
- 12 februari 2004-11 maart 2004
- 20 februari 2004
- 24 februari 2004
- 27 februari 2004
- 17 mei 2004
- 2 november 2004
Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe minder en minder we horen over homohuwelijken, waar ik blij mee ben.
Het is niet zo dat ik niet vind dat homo's zouden moeten kunnen trouwen; mijn ergernis komt voort uit waarom het überhaupt een probleem is.
Homo of hetero, liefde is liefde. Het huwelijk is gebaseerd op liefde, dus waarom zou het ons iets kunnen schelen als twee mensen van hetzelfde geslacht met elkaar willen trouwen?
Als het huwelijk zo 'heilig' zou zijn als de tegenstanders beweren dat het is, zou het aantal echtscheidingen niet zo hoog zijn als het is. Waarom zou je iemand anders niet een kans geven?
Het is al een paar jaar geleden dat het homohuwelijk is gelegaliseerd in de Verenigde Staten. Zoveel mensen zijn misschien de zware strijd vergeten die de LBGT-gemeenschap heeft geleverd in de jaren voorafgaand aan de monumentale uitspraak.
Gewoon met elke strijd voor mensenrechten - Afro-Amerikaans, vrouwen, enz. -er zijn veel beproevingen en beproevingen geweest die ertoe hebben geleid dat huwelijksgelijkheid een wet is geworden.
Het is belangrijk dat we die worstelingen niet vergeten en vermijden dat we naar dit probleem kijken door een lens van 2017. De strijd om het homohuwelijk begon ruim voor onze huidige omstandigheden, en die geschiedenis verdient het om opnieuw te worden verteld.
Kijk ook:
21 september 1996
Het homohuwelijk wordt vaak gezien als een kwestie van democraat versus republikein; over het algemeen zijn democraten ervoor, terwijl hun Republikeinse tegenhangers geen fan zijn. De reden dat deze datum me opviel, is vanwege wie erachter zat.
Op deze dag in 1996 ondertekende Bill Clinton de Defense of Marriage Act die de federale erkenning van het homohuwelijk verbood en het huwelijk definieerde als "een wettelijke verbintenis tussen één man en één vrouw als echtgenoot en echtgenote".
Ja, dezelfde Bill Clinton die sinds zijn presidentschap een boegbeeld is van de democratische partij in de Verenigde Staten. Ik denk dat er de afgelopen 20 jaar veel is veranderd.
1996-1999
Staten als Hawaii en Vermont proberen koppels van hetzelfde geslacht dezelfde rechten te geven als heteroseksuele stellen.
Hawaï's poging werd kort na de implementatie in beroep gegaan en die van Vermont was succesvol. In geen van beide gevallen stond het homo toe huwelijk, het gaf homoparen gewoon dezelfde wettelijke rechten als een heteroseksueel paar.
18 november 2003
Het Hooggerechtshof van Massachusetts oordeelt dat een verbod op het homohuwelijk in strijd is met de grondwet. Het is de eerste uitspraak in zijn soort.
12 februari 2004-11 maart 2004
In strijd met de wet van het land begon de stad San Francisco homohuwelijken toe te staan en uit te voeren.
Op 11 maart beval het Hooggerechtshof van Californië San Francisco om te stoppen met het verstrekken van huwelijksvergunningen voor koppels van hetzelfde geslacht.
In de maand dat San Francisco huwelijksvergunningen verleende en homohuwelijken uitvoerde, maakten meer dan 4.000 mensen gebruik van deze spleet in het bureaucratische harnas.
20 februari 2004
Toen ze het momentum van de beweging in San Francisco, Sandoval County, New Mexico zagen, gaf ze 26 huwelijksvergunningen voor hetzelfde geslacht uit. Helaas werden deze vergunningen tegen het einde van de dag door de procureur-generaal ongeldig verklaard.
24 februari 2004
President George W. Bush spreekt zijn steun uit voor een federale grondwetswijziging die het homohuwelijk verbiedt.
27 februari 2004
Jason West, burgemeester van New Paltz, New York, voerde huwelijksceremonies uit voor ongeveer een dozijn stellen.
In juni van dat jaar kreeg West een permanent bevel van het Ulster County Supreme Court tegen het huwen van paren van hetzelfde geslacht.
Op dit punt, begin 2004, zag de druk op het homohuwelijk er grimmig uit. Bij elke stap voorwaarts waren er meer dan een paar stappen terug.
Nu de president van de Verenigde Staten zijn steun betuigde voor een verbod op het homohuwelijk, zag het er niet naar uit dat er veel succes zou worden geboekt.
17 mei 2004
Massachusetts legaliseerde het homohuwelijk. Ze waren de eerste staat die uit de kast van het homohuwelijk kwam en iedereen, ongeacht seksuele geaardheid, toestond te trouwen.
Dit was een grote overwinning voor de LHBT-gemeenschap, aangezien ze eerder in het jaar op zo'n weerstand stuitten van wetgevers.
2 november 2004
Mogelijk als reactie op de overwinning van de LGBT-gemeenschap in Massachusetts, hebben 11 staten grondwetswijzigingen aangenomen die het huwelijk definiëren als strikt tussen een man en een vrouw.
Deze staten omvatten: Arkansas, Georgia, Kentucky, Michigan, Mississippi, Montana, North Dakota, Ohio, Oklahoma, Oregon en Utah.
In de komende 10 jaar hebben staten in het hele land hard gevochten voor een verbod op het homohuwelijk of een wet die elk koppel van hetzelfde geslacht toestond te trouwen.
Staten als Vermont, New York en Californië stemden om wetten goed te keuren die het homohuwelijk toestonden.
Staten als Alabama en Texas hebben ervoor gekozen wetten te ondertekenen die het homohuwelijk verbieden. Bij elke stap in de richting van huwelijksgelijkheid leek er een probleem te zijn in de rechtbanken, in het papierwerk of in een hoger beroep.
In 2014 en daarna in 2015 begon het tij te keren.
Staten die neutraal waren op het gebied van het homohuwelijk begonnen hun beperkingen op koppels van hetzelfde geslacht en hun huwelijk op te heffen, waardoor er een momentum ontstond voor de beweging van huwelijksgelijkheid.
Op 26 juni 2015 oordeelde het Amerikaanse Hooggerechtshof bij een telling van 5-4 dat het homohuwelijk legaal zou zijn in alle 50 staten.
Hoe houdingen en meningen in de loop van de tijd veranderden
In de late jaren 1990, kort nadat Bill Clinton de Defense of Marriage Act ondertekende, keurde de meerderheid van de Amerikanen het homohuwelijk niet goed; 57% was tegen en 35% steunde het.
Volgens een opiniepeiling geciteerd op pewforum.org, toonde 2016 nogal het contrast met deze eerdere cijfers.
De steun voor het homohuwelijk leek te keren in de 20 jaar sinds Clinton met zijn pen over de pagina zwaaide: 55% was nu voor het homohuwelijk, terwijl slechts 37% ertegen was.
Tijden veranderden, mensen veranderden en uiteindelijk kreeg de huwelijksgelijkheid de overhand.
Onze cultuur is verzacht voor de homogemeenschap, grotendeels omdat ze zichtbaarder zijn geworden. Meer homoseksuele mannen en vrouwen zijn uit de schaduw gekomen en hebben laten zien dat ze trots zijn op wie ze zijn.
Wat de meesten van ons zijn gaan beseffen, is dat deze mensen helemaal niet zo verschillend zijn. Ze houden nog steeds van, werken, zorgen en leven zoals de rest van ons.
Naarmate meer mensen hun overeenkomsten met homoseksuele individuen om hen heen hebben gevonden, is het gemakkelijker geweest om te beseffen dat ze ook een kans op het huwelijk verdienen.
Het hoeft geen exclusieve club te zijn; we kunnen ons nog een paar mensen veroorloven die een leven lang van elkaar willen houden.