Inhoud
- Kerry en Tim: verraad veroorzaakt door ouderlijk toezicht
- Cynthy en Jerry: chronisch bedrog
- Therese en Harvey: een verwaarloosde echtgenoot
- Carrie en Jason: kansen op zwangerschap geweigerd
Heb je de gelijkenis gehoord over de koning en koningin die hun oudste zoon, voorbestemd om koning te worden, op een wereldwijde zoektocht stuurden naar een eervolle, vriendelijke, intelligente vrouw om zijn troon te delen? 'Houd je ogen wijd open', adviseerden zijn ouders volhardend toen hun eerstgeborene op weg ging naar zijn zoektocht. Een jaar later keerde de prins terug met zijn keuze, een jonge vrouw die onmiddellijk geliefd was bij zijn ouders. Op de dag van de bruiloft gaven zijn ouders, met stemmen die sterker waren dan die van voor zijn reis, verder advies, dit keer aan het paar: "Nu jullie ieder jullie eeuwige liefde hebben gevonden, moeten jullie leren om je ogen gedeeltelijk gesloten te houden , terwijl je de rest van je huwelijksleven over het hoofd ziet en vergeeft. En onthoud: als je ooit iets kwetsends doet, bied dan onmiddellijk je excuses aan.”
Een goede vriend met jarenlange ervaring als echtscheidingsadvocaat reageerde op de wijsheid van deze gelijkenis: "Met zoveel manieren waarop koppels elkaar pijn doen of op de verkeerde manier wrijven, is het een wonder dat twee mensen ooit goed samen kunnen leven. Je problemen over het hoofd zien, je problemen uitkiezen en je verontschuldigen voor kwetsend gedrag is de meest wijze raad die mogelijk is.'
Hoe wijs de boodschap ook is, vergeving is niet altijd gemakkelijk te bereiken. Ja, natuurlijk, het is gemakkelijk om een echtgenoot te vergeven die vergeet te bellen om te zeggen dat hij te laat zal zijn voor het avondeten als hij overwerkt en angstig is. Het is gemakkelijk om een vrouw te vergeven dat ze vergeten is haar man op te halen van het treinstation wanneer ze overweldigd wordt door haar verantwoordelijkheden.
Maar hoe kunnen we vergeven als we ons gekwetst of verraden voelen door complexe interacties met verraad, verlies en afwijzing? De ervaring heeft me geleerd dat in situaties als deze de verstandigste aanpak is om geen pijn, woede of zelfs woede te begraven, maar om counseling te zoeken voor meer begrip en bewustzijn, een betrouwbare weg naar vergeving die ook een goede richting biedt. Voorbeelden uit mijn praktijk die licht werpen op deze aanpak volgen.
Kerry en Tim: verraad veroorzaakt door ouderlijk toezicht
Kerry en Tim (geen echte namen natuurlijk), ouders van een lieve baby van 4 maanden oud, ontmoetten elkaar op de universiteit en werden kort na deze ontmoeting verliefd. De ouders van Tim, een rijk stel, wonen een paar kilometer van hun zoon en schoondochter, terwijl Kerry's ouders, met bescheiden middelen, duizend kilometer verderop wonen. Terwijl de moeder van Kerry en Tim niet met elkaar overweg kon, genoten Kerry's ouders van het gezelschap van hun schoonzoon (zoals Tim dat van hen doet) en waren ze dicht bij hun dochter.
Tim en Kerry zochten hulp omdat ze niet konden stoppen met ruziën over een recent incident. Voor de geboorte van hun zoon geloofde Kerry dat zij en Tim hadden afgesproken dat ze geen contact zouden opnemen met hun ouders tot de geboorte van de baby. Zodra Kerry echter begon te bevallen, sms'te Tim zijn ouders, die zich naar het ziekenhuis haastten. Tim besteedde veel van Kerry's werk aan het sms'en van zijn ouders om hen op de hoogte te houden van de voortgang. "Tim heeft me verraden," legde Kerry boos uit in onze eerste sessie, en ging verder, "Mijn ouders begrepen dat ze van ons zouden horen na een veilige bevalling. 'Kijk, Kerry,' wierp Tim tegen, 'ik heb je verteld wat je moest horen, maar ik geloofde dat mijn ouders het recht hadden om alles te weten wat er aan de hand was.'
In drie maanden hard werken zag Tim dat hij een belangrijke stap in een succesvol huwelijk niet had omarmd: de noodzaak van een loyaliteitsverschuiving van ouders naar partner, iets dat Kerry's ouders begrepen. Hij zag ook in dat het nodig was om van hart tot hart te praten met zijn moeder, van wie hij besefte dat ze neerkeek op zijn vrouw vanwege het gebrek aan rijkdom van haar ouders en wat zij beschouwden als 'gebrek aan sociale status'.
Kerry zag het nodig om vriendschap te bieden aan haar schoonmoeder, van wie ze zich realiseerde dat "het niet allemaal slecht kon zijn - ze heeft tenslotte een geweldige zoon grootgebracht." Met Tims duidelijk omschreven verwachtingen van zijn moeder en Terry's vastberadenheid om wrok los te laten, werden de spanningen verminderd en begon een nieuw, positief hoofdstuk voor het hele gezin.
Cynthy en Jerry: chronisch bedrog
Cynthy en Jerry waren elk 35 jaar oud en 7 jaar getrouwd. Elk van hen was toegewijd aan een carrière en geen van beiden wenste kinderen. Cynthy kwam alleen naar de counseling, omdat Jerry weigerde met haar mee te gaan. Cynthy begon te huilen zodra de deur van mijn kantoor dicht was, en legde uit dat ze het vertrouwen in haar man had verloren: "Ik weet niet waar ik moet zijn en ben zo gekwetst en boos omdat ik denk dat Jerry's late nachten niet werkgerelateerd zijn, maar hij wil niet met me praten over wat er aan de hand is.” Cynthy legde verder uit: "Jerry is niet langer geïnteresseerd in onze vrijen en lijkt totaal ongeïnteresseerd in mij als mens. “
Tijdens de drie maanden dat ze samenwerkte, realiseerde Cynthy zich dat haar man tijdens hun huwelijk tegen haar had gelogen. Ze herinnerde zich een incident in het begin van hun huwelijksleven toen Cynthy verlof nam van haar werk als accountant om het bod van een goede vriend op een door de staat gekozen ambt te leiden. Na de verkiezing, die haar vriend met slechts een paar stemmen verloor, zei Jerry koel en opgewekt tegen Cynthy: 'Ze was jouw kandidaat, niet de mijne. Ik deed alsof ik haar steunde om je het zwijgen op te leggen.'
Tijdens haar vijfde maand van therapie vertelde Cynthy Jerry dat ze uit elkaar wilde gaan. Hij ging graag weg en Cynthy realiseerde zich dat hij opgelucht was om tijd met een ander door te kunnen brengen. Kort daarna werd ze zich bewust van de interesse in haar van een lid van haar boekenclub wiens vrouw het jaar daarvoor was overleden, en hun relatie bloeide al snel op. Cynthy vond het vooral leuk om Carls kinderen te leren kennen, twee kleine meisjes van 6 en 7. Tegen die tijd besefte Jerry dat hij een grote fout had gemaakt. Toen hij zijn vrouw vroeg om plannen voor de scheiding te laten vallen en hem te vergeven, kreeg hij te horen: 'Natuurlijk vergeef ik je. Je hebt me meer begrip gegeven van wie ik ben en waarom echtscheiding zo noodzakelijk is.”
Therese en Harvey: een verwaarloosde echtgenoot
Therese en Harvey hadden een tweelingzonen, 15 jaar oud, toen Harvey verliefd werd op een andere vrouw. Tijdens onze eerste sessie spreekt Therese haar woede uit over zijn affaire, en Harvey wierp tegen dat hij ook woedend was omdat het hele leven van zijn vrouw om hun zonen draait. In Harvey's woorden: 'Therese is lang geleden vergeten dat ze een man heeft, en ik kan haar deze onwetendheid niet vergeven. Waarom zou ik eindelijk niet bij een vrouw willen zijn die interesse in mij toont?” Harvey's eerlijkheid was een ware wake-up call voor zijn vrouw.
Therese was vastbesloten om redenen te begrijpen voor gedrag dat ze zich niet had gerealiseerd of herkend en besefte al snel dat, omdat haar vader en broer samen waren omgekomen bij een auto-ongeluk toen ze 9 was, ze overdreven betrokken was geraakt bij haar zonen, genoemd naar haar overleden vader en broer. Op deze manier dacht ze hen te kunnen beschermen tegen hetzelfde lot als haar vader en broer. Harvey realiseerde zich dat hij veel eerder over zijn woede en teleurstelling had moeten praten, in plaats van het te laten etteren. Tegen de tijd van deze gezamenlijke afspraak was Harvey's affaire afgelopen; bewustzijn bracht hen dichterbij dan ze ooit waren geweest; en inzichten verlichtten alle woede.
Carrie en Jason: kansen op zwangerschap geweigerd
Carrie stelde de zwangerschap uit omdat Jason niet zeker wist of hij wel een kind wilde. "Ik vind het leuk om vrij te zijn en plezier te hebben wanneer we maar willen", had hij haar herhaaldelijk gezegd. “Dat wil ik niet opgeven.” Jason wilde nog steeds geen ouder zijn toen Carrie's biologische klok, op 35-jarige leeftijd, begon te schreeuwen: 'Nu of nooit! ”
Op dat moment besloot Carrie dat ze, met of zonder Jason, vastbesloten was zwanger te worden. Dit schijnbaar onoplosbare verschil, en hun woede jegens elkaar voor verlangens die niet konden worden overeengekomen, brachten hen in therapie.
Tijdens ons werk realiseerde Jason zich dat de scheiding van zijn ouders toen hij tien jaar oud was, en een vader die geen interesse in hem had, hem bang maakte dat hij niet 'de spullen had om vader te zijn'. Maar naarmate ons werk vorderde, zag hij alles wat hij zijn vrouw verloochende, en hij beloofde 'te leren te zijn wat ik had moeten leren zijn'. Deze steun en mededogen verlichtten Carrie's woede, en natuurlijk realiseerde Jason zich dat zijn woede op Carrrie 'irrationeel en wreed' was.
Maar tegen die tijd onthulden talloze tests na Carrie's mislukte pogingen om zwanger te worden (Jason altijd aan Carrie's zijde) dat Carrie's eieren te oud waren geworden om bevrucht te worden. Nader overleg leidde ertoe dat het paar leerde over de mogelijkheid van een 'donor-ei', en samen zochten Carrie en Jason een gerenommeerd bureau en vonden een zorgvuldig geselecteerde donor. Nu zijn ze de stralende ouders van Jenny, drie jaar oud. Ze zijn het erover eens: „Hoe hadden we ooit op iemand kunnen hopen die mooier is dan onze dochter?” En meer. In de woorden van Jason: "Ik ben dankbaar dat ik alles heb kunnen zien wat ik een vrouw ontzegde waar ik zoveel van hield, en net zo dankbaar dat ik mezelf dit gedeelde geluk heb gegeven."