Inhoud
- 1. Een relatie gaat twee kanten op
- 2. Eerlijkheid is belangrijk
- 3. Herken je beperkingen
- 4. Emotionele versus praktische ondersteuning
- 5. Vertrouwen
Leven met een psychische aandoening is moeilijk. Het opbouwen van een vertrouwende, gezonde relatie is moeilijk. Twee tegelijk beheren? Bijna onmogelijk.
Tenminste, dat is wat ik ooit geloofde.
De waarheid is dat je mentale gezondheid je relatie zal beïnvloeden, en vice versa. Als je single bent, is er een neiging om aan jezelf te twijfelen, wat wordt versterkt door angst en depressie.
Een slecht humeur en een gebrek aan zelfvertrouwen kunnen leiden tot een neerwaartse spiraal.
Het is zo gemakkelijk om in het patroon van isolatie te vallen vanwege een waargenomen gebrek aan eigenwaarde. Je ziet niets in jezelf dat de moeite waard is om te daten, dus je probeert niet te daten. Plus, daten brengt inspanning met zich mee. Praten, iemand leren kennen, jezelf mentaal en fysiek naar buiten brengen, kan emotioneel een tol van ons eisen.
Terwijl je worstelt met zoiets als een depressie, is dit soms te veel om te verdragen.
Op de middelbare school had ik al geconcludeerd dat ik alleen zou sterven. Een beetje dramatisch, maar het leek op dat moment een redelijke veronderstelling. Ik zag niets in mezelf dat de moeite waard was, dus ik ging ervan uit dat niemand anders dat zou doen.
Dit wordt gedeeld met veel mensen die aan vergelijkbare aandoeningen lijden. Ik werd echter getroffen door een meevaller. Ik ontmoette iemand die het begreep. Niet omdat hij er zelf doorheen ging, maar omdat hij naaste familie had.
Voor mij was het onbegrijpelijk. Iemand die begreep wat ik doormaakte? Iemand met wie ik eerlijk kon praten, die niet alleen begreep maar ook actief meeleefde? Onmogelijk!
Onze relatie groeide op een fundament van eerlijkheid en openheid. Terugkijkend waren er enkele belangrijke lessen te leren:
1. Een relatie gaat twee kanten op
Toegegeven, het kan hebben geholpen dat hij zelf geen psychische problemen had om over te praten. Ik kon voor mezelf zorgen zonder andere mensen op de eerste plaats te zetten.
Dit leidde later wel tot een probleem - de veronderstelling dat hij in orde moest zijn omdat hij geen depressie of angst had. Ik was (zoals ik mezelf liefkozend noem) de zieke. Ik realiseerde me pas te laat dat mijn gezondheid een probleem met hem had.
Ondanks dat je gezond bent, kan de zorg voor iemand die het moeilijk heeft ervoor zorgen dat je worstelt.
In een relatie is het belangrijk om dit bij je partner te herkennen.
Ze zetten misschien een dapper gezicht op in een poging je niet verder te belasten, maar dit is niet gezond voor hen. Toen ik hem zag worstelen, dwong ik me er uiteindelijk toe om professionele hulp te zoeken.
Als ik alleen was, wentelde ik me in zelfmedelijden, want de enige persoon die ik geloofde dat ik pijn deed, was ikzelf.
In een relatie was er een vreemde zorgplicht.
Het was een belangrijke les - je giftige gewoonten kunnen de mensen om je heen pijn doen. Pas op dat je de mensen van wie je houdt geen pijn doet.
2. Eerlijkheid is belangrijk
Ik ben altijd een goed functionerend persoon geweest, die mijn problemen naar beneden duwde en probeerde ze te negeren.
Spoiler alert - dit liep niet goed af.
Omdat een relatie iemand intiem moet leren kennen, realiseerde ik me al snel dat ik tegen mezelf kon liegen, maar niet tegen hem. Hij was in staat om de kleine hints op te pikken dat ik het niet zo goed deed.
We hebben allemaal een vrije dag, en ik realiseerde me dat het beter was om eerlijk te zijn dan het te verbergen. Ik vergelijk graag lichamelijke en psychische aandoeningen.
Je kunt proberen je gebroken been te negeren, maar het geneest niet en je wordt er slechter door.
3. Herken je beperkingen
Relatiemijlpalen kunnen stressvol zijn.
Het ontmoeten van zijn familie en vrienden is al intens genoeg, zonder dat er de hele tijd angst aan me knabbelt. Daarnaast was er het FOMO. De angst om iets te missen. Hij en zijn vrienden zouden plannen hebben en ik zou worden uitgenodigd.
De gewoonlijk angstalarmen begonnen te loeien, meestal in de trant van "wat als ze me haten?" en "wat als ik mezelf in verlegenheid breng?" Het proces van herstel is moeilijk, en een van de eerste stappen is het leren negeren van deze stemmen en gedachten.
Ze vertegenwoordigden iets dat het overwegen waard was - is dit teveel voor mij?
Als ik zijn vrienden of familie niet kan ontmoeten, mis ik niet alleen iets, maar is dit een teken van zwakte? Door niet te komen opdagen, en ik lletus beide neer? In mijn gedachten was er nooit enige twijfel. Een enorm 'ja' flitste in neon door mijn hersenen. Ik zou een mislukkeling zijn als vriendin.
Verrassend genoeg nam hij het tegenovergestelde standpunt in.
Het is oké om beperkingen te hebben. Het is oké om 'nee' te zeggen. Je bent geen mislukkeling. Je beweegt in je eigen tempo en neemt tijd voor jezelf.
Herstel en beheer van de geestelijke gezondheid is een marathon, geen sprint.
4. Emotionele versus praktische ondersteuning
Iets wat mijn partner en ik beseften, was dat ik hem niet direct bij mijn herstel wilde betrekken.
Hij bood aan me te helpen doelen te stellen, kleine taken te stellen en me aan te moedigen deze te bereiken. Terwijl dit fantastisch kan zijn en voor sommige mensen kan werken, was dit voor mij een enorm nee.
Onderdeel van herstel is jezelf leren begrijpen. Om de echte jij te begrijpen, niet die donkere gedachten en angsten.
Hij had me kunnen helpen bij het stellen van doelen, eenvoudige taken en mijlpalen om naar te streven. Dit bracht het risico van mislukking met zich mee - als ik deze doelen niet zou halen, zou ik hem ook teleurstellen. Geloven dat je jezelf in de steek hebt gelaten is al erg genoeg.
Dit komt allemaal neer op één ding: de twee belangrijkste soorten ondersteuning.
Soms hebben we praktische ondersteuning nodig. Hier is mijn probleem, hoe kan ik het oplossen? Andere keren hebben we emotionele steun nodig. Ik voel me vreselijk, geef me een knuffel. Het is belangrijk om erachter te komen en te communiceren wat voor soort ondersteuning je nodig hebt.
Geestelijke gezondheid is vooral lastig, omdat er vaak geen gemakkelijke oplossing is.
Voor mij had ik emotionele steun nodig. Aanvankelijk was er de logica gebaseerde probleemoplossing. Met wie kun je praten over hulp krijgen? Maar naarmate de tijd verstreek en de relatie vorderde, realiseerde ik me dat ik gewoon een knuffel nodig had, en om te weten dat hij er was.
5. Vertrouwen
Veel relaties hebben de neiging te lijden onder een gebrek aan vertrouwen.
Ik ken zoveel vrienden die bezorgd zijn dat een partner misschien ontrouw is, maar ik heb ontdekt dat ik daar simpelweg de emotionele energie niet voor heb.
Voor mij komt vertrouwen in verschillende vormen. Mijn angst en depressie willen me doen geloven dat ik hem niet waardig ben, dat hij me stiekem haat en wil vertrekken. Ik vraag vaker om geruststelling over deze zaken dan ik wil toegeven.
Maar daarmee open ik een belangrijk communicatiekanaal. Mijn partner weet hoe ik me voel en kan me geruststellen dat deze angsten, eerlijk gezegd, een hoop onzin zijn.
Hoewel het niet gezond is, heb ik het altijd moeilijk gevonden om mezelf te vertrouwen. Ik heb de neiging mijn vaardigheden en capaciteiten te bagatelliseren, mezelf ervan te overtuigen dat ik een relatie en geluk niet waardig ben.
Maar ik zet kleine stappen om mezelf te vertrouwen, en dit is wat herstel is.
In de tussentijd kan ik in ieder geval mijn partner vertrouwen.
Een laatste opmerking:
Mijn ervaringen zijn niet universeel.
Het was moeilijk om met mijn psychische aandoening om te gaan, omdat ik dacht dat ik alleen was. Nadat ik mezelf op de wereld had gezet, realiseerde ik me dat er zoveel mensen zijn die hetzelfde voelen.
Het belangrijkste dat ik heb geleerd, is dat een relatie geen oplossing is. Geen enkele hoeveelheid externe liefde kan je dwingen om van jezelf te houden. Wat belangrijk is, is het hebben van een ondersteunend netwerk, en dat is wat een relatie zou moeten zijn.