Inhoud
- Huwelijkswetten en huwelijkslicentiegeschiedenis
- Vroege huwelijkscontracten
- De komst van de publicatie van Banns
- Het gezicht van racisme in het Amerikaanse Zuiden
- De opkomst van autoritaire staatscontrole
- Homoseksuele huwelijken
- Een woord over de licentie-opstand
Ondanks dat ze tegenwoordig algemeen worden gebruikt, werd de goede oude huwelijksvergunning niet altijd geënt op het tapijt van de beschaafde samenleving.
Er zijn veel vragen die men zich afvraagt over de oorsprong van de huwelijksvergunning.
Wat is de geschiedenis van de huwelijkslicentie? Wanneer is de huwelijkslicentie uitgevonden? Wanneer werden huwelijksvergunningen voor het eerst afgegeven? Wat is het doel van een huwelijksakte? Waarom zijn huwelijksvergunningen vereist? Wanneer zijn staten begonnen met het uitgeven van huwelijksvergunningen? En wie geeft huwelijksvergunningen af?
Eigenlijk, wat is de geschiedenis van de huwelijkslicentie in Amerika? We zijn blij dat je het vraagt.
Bekijk ook: Hoe krijg je een huwelijksakte
Huwelijkswetten en huwelijkslicentiegeschiedenis
Huwelijksvergunningen waren absoluut onbekend vóór de komst van de Middeleeuwen. Maar wanneer werd de eerste huwelijksvergunning afgegeven?
In wat wij Engeland zouden noemen, werd de eerste huwelijksvergunning door de kerk ingevoerd in 1100 G.T. Engeland, een groot voorstander van het organiseren van de informatie die werd verkregen door de afgifte van de huwelijksvergunning, voerde de praktijk tegen 1600 G.T. uit naar de westelijke gebieden.
Het idee van een huwelijkslicentie vond stevige wortels in Amerika van de koloniale periode. Tegenwoordig is het indienen van een aanvraag voor een huwelijksvergunning een geaccepteerde praktijk over de hele wereld.
Op sommige plaatsen, met name in de Verenigde Staten, worden door de staat goedgekeurde huwelijksvergunningen nog steeds kritisch bekeken in gemeenschappen die vinden dat de kerk het eerste en enige woord over dergelijke zaken moet hebben.
Vroege huwelijkscontracten
In de begindagen van de brede uitgifte van huwelijksvergunningen vertegenwoordigden oude huwelijksvergunningen een soort zakelijke transactie.
Omdat huwelijken privé-aangelegenheden waren tussen leden van twee families, werden de licenties als contractueel beschouwd.
In een patristische wereld wist de bruid misschien niet eens dat het 'contract' leidde tot de uitwisseling van goederen, diensten en contanten tussen twee families.
Het einde van de huwelijksverbintenis was niet alleen bedoeld om het vooruitzicht op voortplanting te verzekeren, maar ook om sociale, financiële en politieke allianties te smeden.
Verder hadden priesters, bisschoppen en andere geestelijken in de door de staat gerunde organisatie die algemeen bekend staat als de Church of England, een substantiële inspraak bij het goedkeuren van een huwelijk.
Uiteindelijk werd de invloed van de kerk getemperd door de creatie van seculiere wetten met betrekking tot huwelijksvergunningen.
Terwijl het creëren van een substantiële inkomstenstroom voor de staat, de licenties hielpen gemeenten ook bij het opstellen van nauwkeurige volkstellingsgegevens. Tegenwoordig behoren huwelijksaktes tot de essentiële statistieken van ontwikkelde landen.
De komst van de publicatie van Banns
Terwijl de Kerk van Engeland haar macht in het hele land en haar robuuste koloniën in Amerika uitbreidde en verstevigde, namen koloniekerken het licentiebeleid over van de kerken en rechterlijke machten in Engeland.
In zowel staats- als kerkelijke contexten diende een "Publicatie van Banns" als een formeel huwelijksbevel. De publicatie van Banns was een goedkoop alternatief voor de aanzienlijk duurdere huwelijkslicentie.
Inderdaad, de Staatsbibliotheek van Virginia heeft documenten die een verbod omschrijven als een wijdverbreid openbaar bericht.
Banns werden mondeling gedeeld in het stadscentrum of gepubliceerd in stadspublicaties gedurende drie opeenvolgende weken nadat het formele huwelijk was voltooid.
Het gezicht van racisme in het Amerikaanse Zuiden
Het is algemeen bekend dat in 1741 de kolonie North Carolina de gerechtelijke controle over huwelijken overnam. In die tijd was de grootste zorg interraciale huwelijken.
North Carolina probeerde interraciale huwelijken te verbieden door huwelijksvergunningen af te geven aan degenen die als acceptabel werden beschouwd voor het huwelijk.
Tegen de jaren twintig hadden meer dan 38 staten in de VS een soortgelijk beleid opgesteld en wetten om raciale zuiverheid te bevorderen en te behouden.
Op de heuvel in de staat Virginia, maakte de Racial Integrity Act (RIA) van de staat – aangenomen in 1924 het absoluut illegaal voor partners van twee rassen om te trouwen. Verbazingwekkend genoeg stond de RIA tot 1967 in de boeken van Virginia Law.
Te midden van een tijdperk van ingrijpende raciale hervormingen, verklaarde het Amerikaanse Hooggerechtshof dat het verbod op huwelijken tussen verschillende rassen in de staat Virginia absoluut ongrondwettelijk was.
De opkomst van autoritaire staatscontrole
Vóór de 18e eeuw bleven huwelijken in de Verenigde Staten de primaire verantwoordelijkheid van plaatselijke kerken. Nadat een door een kerk uitgegeven huwelijksvergunning was ondertekend door een officiant, werd deze geregistreerd bij de staat.
Tegen het einde van de 19e eeuw begonnen de verschillende staten gewoontehuwelijken te negeren. Ten slotte besloten de staten aanzienlijke controle uit te oefenen over wie binnen de staatsgrenzen mocht trouwen.
Zoals eerder vermeld, de regering zocht controle over huwelijksvergunningen om essentiële statistische informatie samen te stellen. Verder zorgde de uitgifte van de licenties voor een consistente inkomstenstroom.
Homoseksuele huwelijken
Sinds juni 2016 hebben de Verenigde Staten vakbonden van hetzelfde geslacht geautoriseerd. Dit is de dappere nieuwe wereld van de uitgifte van huwelijkslicenties.
Partners van hetzelfde geslacht kunnen inderdaad elk gerechtsgebouw binnenlopen en een vergunning krijgen om hun vakbond door de staten te laten erkennen.
Hoewel de uitspraak van het Hooggerechtshof over deze kwestie een twistpunt blijft met kerken, is het de algemeen aanvaarde wet van het land.
Een woord over de licentie-opstand
In de jaren zestig klaagden veel partners tegen regeringen door het idee van een huwelijksvergunning botweg af te wijzen. In plaats van vergunningen te krijgen, gingen deze stellen gewoon samenwonen.
Het idee verwerpend dat "een stuk papier" de juistheid van een relatie definieerde, bleven paren gewoon samenwonen en zich voortplanten zonder een bindend document tussen hen.
Zelfs in de huidige context staat een groot aantal fundamentalistische christenen hun volgelingen het recht toe om te trouwen zonder een door de staat uitgegeven vergunning in de hand.
Een bepaalde heer, een dominee, genaamd Matt Trewhella, zal parochianen van de Mercy Seat Christian Church in Wauwatosa, Wisconsin, niet toestaan te trouwen als ze een vergunning overleggen.
Laatste gedachten
Hoewel er door de jaren heen een eb en vloed gevoel is geweest bij huwelijksvergunningen, is het duidelijk dat de documenten blijvend zijn.
Niet langer geassocieerd met de uitwisseling van goederen en diensten tussen gezinnen, heeft de vergunning wel een impact op de economie na het einde van een huwelijk.
In de meeste staten, personen die getrouwd zijn met het gezag van een vergunning, moeten de activa gelijkelijk verdelen verkregen in de loop van het huwelijk, mochten ze ervoor kiezen om de verbintenis te beëindigen.
Het uitgangspunt is dit: inkomen en eigendom verkregen tijdens een huwelijk moeten billijk worden verdeeld tussen de partijen die ervoor kozen om "één vlees te worden" aan het begin van de gezegende verbintenis. Het is logisch, vind je niet?
Wees dankbaar voor huwelijksvergunningen, vrienden. Ze bieden de vakbond legitimiteit voor het geval er zich onderweg juridische problemen voordoen. Ook helpen de vergunningen de staten om goed rekening te houden met hun mensen en hun situaties in het leven.