Inhoud
- Ontwijkende hechtingsstijl definiëren
- Een vermijdende hechtingsstijl identificeren
- Soorten vermijdende hechtingsstijlen
- Hoe komt de vermijdende hechtingsstijl tot stand?
- Is er een oplossing of behandeling?
Onze vroegste relaties hebben een diepgaand effect op alle toekomstige. Als zuigelingen en jonge kinderen leren we belangrijke mensen in ons leven te zien als een bron van troost en acceptatie of als een bron van verdriet en ontslag.
Volgens een studie gepubliceerd in het Journal of Personality and Social Psychology leidt deze vroege verbinding tot het ontwikkelen van een van de vier belangrijkste hechtingsstijlen: veilig, angstig, vermijdend en ongeorganiseerd.
Een vermijdende hechtingsstijl zal zich waarschijnlijk ontwikkelen wanneer de primaire verzorgers emotioneel afstandelijk zijn, niet op elkaar zijn afgestemd of zich niet bewust zijn van de behoeften van de baby. Uit onderzoek blijkt dat 25% van de volwassen bevolking een vermijdende hechtingsstijl heeft.
Als u begrijpt wat het hebben van een vermijdende hechtingsstijl betekent en hoe deze tot uiting komt in uw relaties, kunt u gezondere manieren ontdekken om verbinding te maken en uw relatie te verbeteren.
Ontwijkende hechtingsstijl definiëren
Voordat we dieper op het onderwerp ingaan, moeten we ingaan op wat een vermijdende hechtingsstijl is en hoe we de kenmerken van een vermijdende hechting kunnen herkennen.
Een vermijdende hechtingsstijl is vaak het gevolg van emotioneel niet-reagerende of niet-beschikbare primaire zorgverleners.
Het kind leert snel alleen op zichzelf te vertrouwen en zelfvoorzienend te zijn, omdat het naar zijn verzorgers gaan om te kalmeren er niet toe leidt dat aan zijn emotionele behoeften wordt voldaan.
Deze vroege relatie wordt een blauwdruk voor alle andere, vooral romantische. Daarom, wanneer het kind volwassen is, beïnvloeden hun vermijdende gehechtheidskenmerken het succes en geluk van relaties.
Mensen met vermijdende hechtingsstijlen zijn emotioneel vermijdend, zelfredzaam en hechten veel waarde aan hun onafhankelijkheid en vrijheid.
Bovendien is een typisch aspect van het vermijdende hechtingspatroon ongemakkelijkheid en het ontwijken van nabijheid en intimiteit, aangezien het hen in het verleden alleen maar meer ongemak bezorgde.
Een vermijdende hechtingsstijl identificeren
Dus wat zijn enkele tekenen van een vermijdende hechtingsstijl? Hoe herken je of iemand vermijdend gehecht is?
- Anderen vertrouwen en "mensen binnenlaten" is moeilijk voor iemand met een vermijdende hechtingsstijl.
- Ze houden de relatie meestal op een oppervlakkig of oppervlakkig niveau.
- Ze houden mensen, vooral partners, vaak op afstand en distantiëren zich van emotionele intimiteit.
- Ze richten zich op seksuele intimiteit in relaties, met weinig behoefte of ruimte voor nabijheid.
- Wanneer een persoon dichtbij probeert te komen en hen uitnodigt om kwetsbaar te zijn, hebben ze een exit-strategie om eruit te manoeuvreren.
- Ze geven de voorkeur aan autonomie boven saamhorigheid omdat op elkaar leunen een uitdaging voor hen is.
- Ze houden de gesprekken meestal bij 'intellectuele' onderwerpen, omdat ze zich niet op hun gemak voelen om over emoties te praten.
- Het vermijden van conflicten, het laten oplopen van emoties tot het punt waarop ze exploderen, zijn weer enkele van hun standaardkenmerken.
- Hun zelfrespect is hoog en ze streven meestal naar uitmuntende zaken, wat vaak hun zelfrespect verder vergroot.
- Ze vertrouwen niet op anderen voor geruststelling of emotionele steun, en ze laten ook niet toe dat anderen van hen afhankelijk zijn.
- Mensen die dicht bij hen staan, omschrijven hen als stoïcijns, gecontroleerd, afstandelijk en geven de voorkeur aan eenzaamheid.
Soorten vermijdende hechtingsstijlen
Er zijn twee hoofdtypen: een afwijzend-vermijdende hechtingsstijl en een angstig-vermijdende hechting.
- Afwijzend-vermijdende hechtingsstijl
Iemand met een afwijzend-vermijdende hechtingsstijl zoekt vooral onafhankelijkheid. Ze zijn ervan overtuigd dat ze het alleen kunnen en zien het als de beste manier om door het leven te gaan.
Strikte grenzen en emotionele afstand helpen hen kwetsbaarheid en openheid te vermijden.
Ze ontkennen vaak dat ze hechte relaties nodig hebben en beschouwen ze als onbelangrijk. Ze hebben de neiging om met afwijzing om te gaan door afstand te nemen van de bron ervan.
Ze hebben de neiging om zichzelf positief te zien en anderen negatief. Mensen met deze stijl zijn het meestal eens met uitspraken als:
“Ik ben liever niet afhankelijk van anderen en laat ze niet van mij afhangen.”
“Ik voel me op mijn gemak zonder hechte relaties.”
“Onafhankelijkheid en zelfredzaamheid zijn voor mij cruciaal”.
- Angstige of angstig vermijdende hechtingsstijl
Mensen met een angstig-vermijdende hechtingsstijl staan ambivalent tegenover relaties. Ze zijn bang om in de steek gelaten te worden en proberen een evenwicht te vinden door niet te dichtbij of te ver van anderen af te staan.
Ze willen de naaste mensen die ze hebben niet verliezen, maar zijn bang om te dichtbij te komen en gekwetst te worden.
Daarom sturen ze vaak gemengde signalen naar mensen om hen heen die zich weggeduwd en later naar zich toe getrokken voelen.
Ze zijn bang voor dezelfde mensen die ze graag troost en veiligheid zouden zoeken.
Daarom leiden hun overweldigende emoties en reacties hen er vaak toe om helemaal aan de situatie en relatie te ontsnappen, waardoor ze geen kans hebben om een strategie te leren om in relaties aan hun behoeften te voldoen. Ze zijn het meestal eens met uitspraken als:
"Ik wil emotioneel hechte relaties, maar ik vind het moeilijk om anderen volledig te vertrouwen of van hen afhankelijk te zijn."
"Ik ben soms bang dat ik gekwetst word als ik mezelf toesta te dicht bij andere mensen te komen."
Beide stijlen zoeken minder intimiteit uit relaties en beperken of ontkennen vaak hun emotionele behoeften. Daarom voelen ze zich regelmatig ongemakkelijk bij het uiten of ontvangen van genegenheid.
Onderzoek toont ook aan dat, zowel voor mannen als voor vrouwen, angstige of vermijdende hechtingsstijlen geassocieerd zijn met een lagere onderlinge afhankelijkheid van relaties, toewijding, vertrouwen en tevredenheid in vergelijking met mensen met veilige hechtingsstijlen.
Hoe komt de vermijdende hechtingsstijl tot stand?
Een kind gaat natuurlijk naar zijn ouders om in zijn behoeften te voorzien. Wanneer ouders echter emotioneel afstandelijk zijn en niet reageren op de behoeften van een kind, kan het kind zich afgewezen voelen, liefde onwaardig zijn en proberen in zijn eigen behoeften te voorzien.
Een veelvoorkomend voordeel van zulke pijnlijke situaties waarin de ouders de verbinding verbreken met het voldoen aan hun behoeften, is dat vertrouwen op anderen onveilig, pijnlijk en uiteindelijk onnodig kan zijn.
Een baby is afhankelijk van zijn primaire verzorgers voor de vervulling van alle fysieke en emotionele behoeften, zoals gevoelens van veiligheid en comfort.
Wanneer aan deze behoeften consequent niet wordt voldaan, ontstaat er een relatiemodel gedurende het hele leven van de baby. Meestal ontwikkelt dit kind een vermijdende gehechtheid.
Een kind leert op zichzelf te vertrouwen, en deze pseudo-onafhankelijkheid kan ertoe leiden dat de persoon emotionele nabijheid gaat vermijden. Emotionele nabijheid kan worden gezien als nauw verwant aan gevoelens van ongemak, pijn, eenzaamheid, afwijzing en schaamte.
Daarom leren ze als kinderen, en later als volwassenen, dat het het beste is om zo onafhankelijk mogelijk te zijn. Ze hebben het gevoel dat afhankelijk zijn van anderen onbetrouwbaar en pijnlijk is omdat anderen niet kunnen reageren op hun behoeften.
Ouders voorzien vaak in een aantal van de behoeften van het kind, zoals gevoed, droog en warm.
Echter, vanwege verschillende factoren, zoals hun eigen overweldigende angsten of vermijdende hechtingsstoornis, sluiten ze zich emotioneel af wanneer ze worden geconfronteerd met de emotionele behoeften van het kind.
Deze terugtrekking kan vooral hard zijn wanneer de emotionele behoefte hoog is, zoals wanneer het kind ziek, bang of gewond is.
Ouders die een vermijdende gehechtheid aan hun kinderen koesteren, ontmoedigen vaak het openlijk tonen van emoties. Ze nemen fysiek afstand, worden boos of boos als hun kind tekenen van angst of verdriet vertoont.
Bijgevolg leren kinderen hun emoties te negeren en te onderdrukken om een van de belangrijkste aspecten van nabijheid te bevredigen: de behoefte aan fysieke verbinding met hun ouders.
Is er een oplossing of behandeling?
Van iemand houden met een vermijdende gehechtheid kan een uitdaging zijn en vereist veel geduld en begrip. Wat doe je als je de afwijzende gehechtheid herkent bij jezelf of iemand om wie je geeft?
De eerste stap is om toe te geven dat de behoefte aan emotionele intimiteit is uitgeschakeld en dat jij, of je geliefde, het wilt inschakelen.
Wat eenvoudig lijkt, is vaak de moeilijkste stap, wees daarom tolerant en zachtaardig en vermijd kritiek.
Bovendien, aangezien mensen met vermijdende hechtingsstijlen gewend zijn hun emoties te onderdrukken, moeten ze beginnen te vragen: "Wat voel ik."
Zelfreflectie kan helpen de patronen te herkennen die moeten worden veranderd voor het succes van de vermijdende gehechtheidsrelatie. Aandacht besteden aan gevoelens en lichamelijke gewaarwordingen kan overweldigend zijn, en de hulp van een professional kan essentieel zijn voor het succes van dit proces.
Een andere essentiële stap is het begrijpen van welke behoeften niet worden uitgedrukt en vervuld. Leren hoe ze te communiceren en anderen een deel van hun vervulling te laten zijn, is een integraal onderdeel van het hebben van veiligere, koesterende relaties.
Nogmaals, aangezien dit nieuw terrein is voor een persoon met een vermijdende hechtingsstijl, kan het angst oproepen en een persoon ertoe brengen zich te wenden tot de meer bekende patronen van weglopen van intimiteit. Daarom kan een ervaren therapeut je helpen met deze reis met minimale pijn en weerstand.
Genezing is mogelijk
Hoewel het in het begin misschien moeilijk te zien is, geeft het voldoening om iemand te hebben waarop je kunt vertrouwen en waarmee je intimiteit kunt delen. Waar je ook bent begonnen, je kunt via verschillende paden een veilige hechting ontwikkelen.
Als iemand wil veranderen, kan de angstig-vermijdende relatie zich ontwikkelen en uitgroeien tot een veilige.
Hoewel ervaringen uit de vroege kindertijd vormend zijn, hoeven ze je niet voor altijd te definiëren. Je kunt ervoor kiezen om ze te begrijpen op een manier die je naar een veilige gehechtheid verleidt.
Therapie helpt je een verhaal te creëren dat die ervaringen uit de vroege kindertijd kan integreren, zodat ze je heden niet op dezelfde manier beïnvloeden als voorheen. Therapie biedt een veilige plek om het verleden te verkennen en een nieuw perspectief op onszelf, onze geschiedenis en toekomstige relaties te creëren.
Samen met therapie kan een relatie met iemand met een veilige hechtingsstijl iemand helpen genezen en veranderen.
Zo'n emotioneel corrigerende relatie kan illustreren dat belangrijke anderen betrouwbaar, zorgzaam en aandachtig voor uw behoeften kunnen zijn. Dit kan leiden tot meer vertrouwen en meer vertrouwen op anderen en uiteindelijk tot gezondere, meer lonende relaties.