Inhoud
- Een gevoel van onzekerheid
- Schuld en schaamte
- Stress over met wie je je moet afstemmen
- Een slecht rolmodel
- Effect op academici en gezondheid
- Mentale en gedragsproblemen
- Probeer ruzie te maken als de kinderen niet aanwezig zijn
- Als je kind getuige is van je gevechten, zouden ze je make-up moeten zien
- Leer vooral om productief te vechten
- Empathie
- Ga uit van de beste bedoelingen
- Jullie zitten allebei in hetzelfde team
- Vermijd oude wrok naar boven te halen
Vechten is niet het leukste onderdeel van een relatie, maar het is soms onvermijdelijk.
Het is een populaire mening dat stellen die ruzie maken eigenlijk meer verliefd zijn dan stellen die nooit ruzie maken. In werkelijkheid kan vechten iets positiefs zijn als het goed wordt gedaan en een oplossing wordt bereikt door een acceptabel compromis te sluiten.
Maar wat zijn de effecten op de kinderen als ouders ruzie maken?
Verheven stemmen, grof taalgebruik, heen en weer geschreeuw tussen ouders hebben een negatief effect op de emotionele en mentale gezondheid van de kinderen. Als het vaak genoeg wordt gedaan, kan het als kindermishandeling worden beschouwd.
Als ouder moet u de gevolgen begrijpen van vechten in het bijzijn van uw kinderen.
Maar aangezien ruzies deel uitmaken van een huwelijk, hoe kun je dit beheren zodat de kinderen niet voor het leven getekend zijn?
Veel ouders schatten het begripsniveau van hun kinderen verkeerd in, omdat ze denken dat ze te jong zijn om het op te pikken als ze ruzie hebben.
Studies tonen aan dat zelfs baby's van slechts zes maanden oud kunnen de spanning in een huishouden voelen.
Als je baby's non-verbaal zijn, denk je misschien dat ze geen idee hebben waar je over schreeuwt als je tegen je man schreeuwt, maar denk nog eens goed na.
Ze voelen het leed in de atmosfeer en dit wordt geïnternaliseerd.
Baby's kunnen meer huilen, buikpijn hebben of moeite hebben om tot rust te komen.
Voor oudere kinderen kan ouderlijke ruzie de volgende gevolgen hebben:
Een gevoel van onzekerheid
Het huis van uw kinderen moet een veilige plek zijn, een plek van liefde en vrede. Wanneer dit wordt verstoord door ruzies, voelt het kind de verschuiving en heeft het het gevoel dat het geen veilig ankerpunt heeft.
Als er vaak ruzie is, groeit het kind op tot een onzekere, angstige volwassene.
Schuld en schaamte
Kinderen zullen het gevoel hebben dat zij de oorzaak van het conflict zijn.
Dit kan leiden tot een laag zelfbeeld en gevoelens van waardeloosheid.
Stress over met wie je je moet afstemmen
Kinderen die getuige zijn van ouderlijke ruzies, zullen van nature het gevoel hebben dat ze zich bij de ene of de andere kant moeten aansluiten. Ze kunnen niet naar een gevecht kijken en zien dat beide partijen een evenwichtig standpunt lijken te presenteren.
Veel mannelijke kinderen zullen aangetrokken worden tot het beschermen van hun moeder, omdat ze voelen dat de vader macht over haar heeft en dat het kind haar daartegen moet beschermen.
Een slecht rolmodel
Vuile gevechten bieden de kinderen een slecht rolmodel.
Kinderen leven wat ze leren en zullen zelf opgroeien tot slechte vechters nadat ze in een huishouden hebben geleefd waar dit was wat ze zagen.
Kinderen willen hun ouders zien als volwassen, alwetende, rustige mensen, niet als hysterische, onbeheerste mensen. Dat zorgt voor verwarring bij het kind dat de volwassenen nodig heeft om zich als volwassenen te gedragen.
Effect op academici en gezondheid
Omdat het gezinsleven van het kind gevuld is met instabiliteit en verbaal of emotioneel geweld (of erger), reserveert het kind een deel van zijn hersenen om zich te concentreren op het proberen om thuis wat evenwicht en vrede te bewaren.
Hij kan de vredestichter tussen de ouders worden. Dit is niet zijn rol en ontneemt hem waar hij zich op school en voor zijn eigen welzijn op zou moeten concentreren. Het gevolg is een leerling die afgeleid is, zich niet kan concentreren, misschien met leerproblemen. Wat de gezondheid betreft, zijn kinderen wiens huizen vol strijd zijn vaker ziek, met maag- en immuunsysteemproblemen.
Mentale en gedragsproblemen
Kinderen hebben geen volwassen copingstrategieën en kunnen het feit dat hun ouders ruzie maken niet 'gewoon negeren'.
Dus hun stress manifesteert zich op mentale en gedragsmatige manieren. Ze kunnen imiteren wat ze thuis zien, wat op school ruzies uitlokt. Of ze kunnen teruggetrokken worden en niet deelnemen aan de klas.
Kinderen die herhaaldelijk worden blootgesteld aan ouderlijke gevechten, zijn meer geneigd om middelenmisbruikers te worden als ze ouder zijn.
Laten we eens kijken naar enkele betere manieren waarop ouders het oneens kunnen zijn. Hier zijn enkele technieken die hun kinderen goede modellen zullen laten zien over hoe ze op een productieve manier met conflicten kunnen omgaan
Probeer ruzie te maken als de kinderen niet aanwezig zijn
Dit kan zijn wanneer ze naar de kinderopvang of school zijn of de nacht doorbrengen bij opa en oma of bij vrienden. Als dit niet mogelijk is, wacht dan tot de kinderen slapen om onenigheid te krijgen.
Als je kind getuige is van je gevechten, zouden ze je make-up moeten zien
Dit laat ze zien dat het mogelijk is om op te lossen en opnieuw te beginnen en dat je van elkaar houdt, zelfs als je vecht.
Leer vooral om productief te vechten
Als de kinderen getuige zijn van uw ouderlijke geschillen, laat hen dan zien hoe ze problemen kunnen oplossen.
Modelleer "goede vecht" technieken
Empathie
Luister naar het punt van je partner en erken dat je begrijpt waar ze vandaan komen.
Ga uit van de beste bedoelingen
Ga ervan uit dat uw partner het beste met u voor heeft en dit argument gebruikt om de situatie te verbeteren.
Jullie zitten allebei in hetzelfde team
Houd er tijdens het vechten rekening mee dat u en uw partner geen tegenstanders zijn.
Jullie willen allebei werken aan een oplossing. Je staat aan dezelfde kant. Laat je kinderen dit zien, zodat ze niet het gevoel hebben dat ze een kant moeten kiezen. U geeft het probleem aan en nodigt uw partner uit om mee te denken over hun ideeën om het probleem op te lossen.
Vermijd oude wrok naar boven te halen
Ontwijk kritiek. Spreek vanuit een plaats van vriendelijkheid. Houd compromis als doel. Onthoud dat je gedrag aan het modelleren bent waarvan je wilt dat je kinderen ze imiteren.