Inhoud
- Dit 'huwelijksverhaal' zou beter 'echtscheidingsoorlog' heten
- De film bekritiseert de advocaten en het juridische proces
- Scheiding en echtscheiding brengen het slechtste in mensen naar boven
- Advocaten leren mensen niet om hun partners aan te vallen
Nu Laura Dern de Oscar voor beste vrouwelijke bijrol heeft verdiend voor haar vertolking van een echtscheidingsadvocaat in de 'verschroeide aarde'-scheiding van een stel, vragen filmliefhebbers zich af of 'Marriage Story' echt is wat er gebeurt als aardige mensen scheiden.
Om te beginnen is de titel, Marriage Story, een beetje scheef.
Huwelijksverhaal is minder over een grotendeels mislukt huwelijk dan over echtscheiding die vreselijk mis is gegaan. De plot portretteert twee fundamenteel fatsoenlijke mensen die hun echtscheidingsprocedure overgaan in giftige gevechten.
Dit 'huwelijksverhaal' zou beter 'echtscheidingsoorlog' heten
Er gaat veel mis in het echtscheidingsproces van de hoofdrolspelers, en een deel van de rommel is te wijten aan slecht advies van de advocaat van de toneelschrijver en regisseur, echtgenoot, Charlie. (Meer daarover hieronder.) Maar uiteindelijk valt de scheiding, net als het huwelijk, uiteen omdat Charlie en de actrice-vrouw, Nicole, er niet in slagen om twee prioritaire vragen te beantwoorden:
- Waar moet elk van hen wonen?
- Wat betekent dat voor het co-ouderschap van hun schattige jonge zoon Henry?
Voor haar werk en geluk moet Nicole in Californië wonen. Charlie heeft (of wil in ieder geval) voor zijn werk en geluk in Brooklyn wonen. Hoe zou dat werken als ze bij elkaar blijven? Kunnen ze een kind co-ouderen terwijl ze aan tegenovergestelde kusten wonen?
In plaats van hun dilemma onder ogen te zien, verhuist Nicole naar Californië voor een korte rol in een pilot van een televisieserie.
Natuurlijk hoopt Nicole dat haar pilot een serie wordt, dat haar baan wordt verlengd en dat ze in Californië blijft, misschien voor meerdere jaren. Wanneer Nicole verhuist, weten zij en Charlie zeker, maar negeren gewoon hun lange-termijn bi-coastal hachelijke situatie.
Charlie stemt in met Henry's tijdelijke verhuizing met Nicole van Brooklyn naar LA. Hij moet ontkennen dat Nicole van plan is terug te keren, vooral omdat het paar al een echtscheidingsbemiddelaar heeft wanneer Nicole vertrekt.
Nicole raadpleegt een agressieve advocaat, die Nicole zal helpen bij het oplossen van de moeilijkste van alle echtscheidingsvragen: wat gebeurt er als een ouder wil verhuizen buiten het vermogen van de andere ouder om regelmatig ouderschapstijd te hebben?
Charlie reageert door zijn eigen adderadvocaat in te huren en een toch al moeilijke zaak wordt een nachtmerrie.
"Marriage Story" laat op realistische wijze zien hoe gekwetste gevoelens de goede aard kunnen overweldigen van aardige mensen die ooit van elkaar hielden.
De film bekritiseert de advocaten en het juridische proces
Maar de film van Noah Baumbach bekritiseert de advocaten en het juridische proces onterecht voor de decentralisatie van Nicole en Charlie van vreedzaam samenleven naar strijdende partijen.
De film overdrijft de onprofessionele persoonlijkheidstrekken van beide advocaten. Nicole's vrouwelijke advocaat is overdreven gezellig met Nicole en haar rechtszaalhouding is bijna absurd sexy.
Charlie's mannelijke advocaat mist zijn winnende juridische argument en concentreert zich in plaats daarvan op lelijke, destructieve beweringen over Nicole's karakter. Beide advocaten onderbreken, schreeuwen en praten over elkaar heen in een veelal fictieve uit de hand gelopen rechtszaalscène.
Charlie's advocaat had Charlie moeten informeren dat New York volgens de staats- en federale wetgeving exclusieve jurisdictie heeft om te beslissen over voogdijkwesties met betrekking tot Henry. Charlie moet terugkeren naar New York en onmiddellijk een voogdijzaak in New York indienen.
De rechtbank in New York kan Henry's terugkeer naar New York wel of niet bevelen, terwijl het Nicole's verzoek om met Henry naar Californië te verhuizen in overweging neemt.
Hoe dan ook, de rechtbank van New York zal overwegen of het in het belang van Henry is om in New York of Californië te wonen. De eerdere betrokkenheid van elke ouder bij Henry's zorg zal de uitkomst beïnvloeden. De rechtbank zal ook rekening houden met de locatie van Charlie's vrienden, school, medische zorgverleners en uitgebreide familie.
Een primaire factor zal zijn of de rechtbank, of bij voorkeur de partijen zelf, een ouderschapsplan kan opstellen dat voldoet aan de professionele behoeften van beide ouders en dat zowel Charlie als Nicole maximale ouderlijke betrokkenheid bij Charlie's leven mogelijk maakt. Wie gaat er reizen en hoe vaak?
De wederzijdse opgekropte bitterheid van Nicole en Charlie in "Marriage Story" is helaas echt.
Scheiding en echtscheiding brengen het slechtste in mensen naar boven
Zeker als de inzet zo hoog is als het recht om voor je kind te zorgen.
Waar de film afdwaalt naar fictie, is de suggestie dat advocaten die zich slecht gedragen, de natuurlijke bitterheid creëren, of op zijn minst stimuleren, wanneer onderdrukte herinneringen aan de overtredingen van een voormalige partner naar boven komen in het echtscheidingsverhaal.
In de mate dat de film de advocaten de schuld geeft van Charlie en Nicole's groeiende rancune, is 'Marriage Story' grotendeels fictie.
Bekijk ook deze video waar scheidingsadvocaten relatieadvies geven: https://www.youtube.com/watch?v=eCLk-2iArYc
Advocaten leren mensen niet om hun partners aan te vallen
Ontkoppelpartners zijn verantwoordelijk voor hun eigen co-ouderschapscommunicatie en hun eigen gedrag.
Hoe vreselijk de relatie met volwassenen ook is, goede ouders laten zich niet in met gedrag dat pijn voor hun kinderen tot gevolg heeft.
Ondanks de karikaturale portretten van advocaten in "Marriage Story", zouden scheidende stellen advocaten moeten hebben.
Echtgenoten die scheiden moeten hun wettelijke rechten en wettelijke verplichtingen begrijpen. Een eerlijke en minnelijke echtscheidingsovereenkomst moet het resultaat zijn van geïnformeerde onderhandelingen.
Om het juridische landschap te begrijpen waartegen paren coöperatief overeenkomsten sluiten die voor hun specifieke behoeften werken, zouden ze voorstanders moeten hebben om de best-case en worst-case-resultaten uit te leggen.
Onderhandelen kan via bemiddeling, advocatenvergaderingen of schriftelijke uitwisselingen. Ouders met bekwame advocaten en een verbintenis om co-ouderschapspartners te zijn nadat ze niet langer echtgenoten zijn, zullen altijd een beter resultaat bereiken dan een rechter in eerste aanleg die alleen het bewijs ziet dat in de rechtbank wordt gepresenteerd.