Inhoud
Wanneer de meeste stellen uiteindelijk besluiten uit elkaar te gaan, erkennen beide echtgenoten dat de relatie onherstelbaar is. Vaak accepteert een van de echtgenoten echter geen echtscheiding. Die echtgenoot wil misschien de relatie bij elkaar houden, en ze kunnen de scheiding vaak vertragen. Ze kunnen het echter niet tegenhouden.
Echtscheiding kan niet worden gestopt
Vroeger was scheiden heel moeilijk. De echtgeno(o)t(e) die wilde scheiden, moest meestal een "fout" van de andere echtgenoot bewijzen. Dit was zoiets als overspel of misbruik. Als u de schuld niet kunt bewijzen, kunt u niet scheiden.
In de praktijk deden echtparen die gewoon hun eigen weg wilden gaan vaak alsof de man een affaire had. Als een echtgenoot de echtscheiding niet accepteerde, kon hij naar de rechtbank stappen en bewijzen dat hij geen schuld had en zou de rechtbank het huwelijk in stand kunnen laten.
Tegenwoordig is het vrijwel onmogelijk om een echtscheiding te stoppen. Als een van de echtgenoten wil scheiden, kan hij of zij die uiteindelijk krijgen. Laten we Nevada als voorbeeld nemen. Daar moet een getrouwde persoon gewoon aantonen dat hij of zij "onverenigbaar" is met zijn of haar echtgenoot.
Rechters gaan zelden dieper op deze kwestie in. Een rechter kan in een zeldzaam geval een echtscheiding weigeren als de rechter ontdekt dat het paar nog steeds samenwoont, maar in de meeste situaties, als iemand zegt dat hij wil scheiden, zal de rechter dat toestaan.
Een echtgeno(o)t(e) kan een echtscheiding vaak vertragen
Echtscheiding gaat niet alleen over het verbreken van de juridische banden tussen echtgenoten. Een echtscheiding regelt ook zaken die te maken hebben met geld en kinderen. Rechtbanken nemen hun verantwoordelijkheid jegens kinderen zeer serieus, omdat echtgenoten tijdens een splitsing vaak de behoeften van hun kinderen uit het oog kunnen verliezen.
Rechtbanken moeten ook toezicht houden op de splitsing van het hele leven van een paar, inclusief hun huizen, hun auto's en alle andere bezittingen die ze hebben. In veel gevallen moeten rechtbanken helaas de schulden van een paar verdelen.
Als een van de echtgenoten de echtscheiding niet accepteert, kan hij of zij het proces van het regelen van de eigendomsverdeling en kindgerelateerde problemen vaak slepen. De Nevada Bar wijst erop, om dat voorbeeld nog eens te gebruiken, dat rechters in die staat er de voorkeur aan geven dat de echtgenoten onderhandelen over hun eigen vermogensverdeling. Dit geldt voor alle rechtbanken in het hele land.
In de meeste situaties zal het paar het eens worden over een splitsing van hun vermogen, en de rechter zal hun overeenkomst gewoon herzien om er zeker van te zijn dat het eerlijk is voordat hij of zij de echtscheiding toekent. Er is niet veel dat de ene echtgenoot kan doen als de andere echtgenoot de onderhandelingen wil slepen totdat de rechter moet ingrijpen en de activa voor het paar moet verdelen.
Een strijdlustige echtgenoot kan het proces vertragen. Kinderen zijn nog ingewikkelder. Het splitsen van geld vereist alleen een rechter om de activa te inventariseren en te beslissen over een eerlijke verdeling. Beslissen over complexe kwesties met betrekking tot kinderen, zoals waar het kind zou moeten wonen, kan een getuigenis van de kinderen, familieleden en zelfs psychologen vereisen. Als de echtgenoten het niet eens kunnen worden, kan het geschil maanden aanslepen.