Inhoud
- Laat het ouderschap je band als koppel niet verbreken
- ⦁Verban de kinderen
- ⦁ Ohhh, middag genot
- ⦁ Act tiener
Ik heb eens gelezen dat de laagste huwelijkstevredenheid ligt rond de tijd dat je kinderen naar school gaan. Natuurlijk wordt er massaal gespeculeerd over waarom, en nadat ik een vergelijkbare trend bij mijn klanten heb gezien, heb ik enkele gedachten over het onderwerp.
In een "dit mag niemand schokken" onthulling, is een gebrek aan intimiteit de belangrijkste oorzaak van ontevredenheid in het huwelijk. Maar de eerste 5 of 6 jaar nadat we een kind hebben gekregen, zeggen we tegen onszelf dat we ons volledig op onze kinderen moeten concentreren. We verwachten eigenlijk dat er een gebrek aan intimiteit zal zijn, en daarom schuiven we onze behoeften gemakkelijk opzij en offeren we alles op "in het belang van de kinderen".
Maar kijk, dan gaan de kinderen naar school. Wij ouders worden allemaal huilerig en worden dan wakker uit onze kinderomhullende mist en beginnen na te denken over hoeveel tijd er is verstreken en "wat nu".
Na verloop van tijd wenden we ons tot onze partners voor comfort. Maar de persoon die aan de andere kant van de eettafel zit, degene met wie je de afgelopen 5 jaar samenwoont, is nu een beetje een vreemde eend in de bijt. De band is vaak nogal verbroken. Het comfort dat u zoekt is een beetje gespannen. Op dit punt realiseren koppels zich dat de relatie al jaren draait om het relateren van alles aan en door de kinderen, en ze hebben geen tijd overgelaten om de daadwerkelijke partnerrelatie te laten bloeien.
Laat het ouderschap je band als koppel niet verbreken
Naarmate de tijd verstreek, lijden onze huwelijken, ze verschrompelen elk jaar meer en worden uiteindelijk onherkenbaar. Voor iedereen die ooit heeft geprobeerd een stervende plant te reanimeren, weten we dat hoe langer het zonder zorg gaat, hoe moeilijker het is om te herstellen. En hoewel het mogelijk is om te herstellen zodra de vergevorderde stadia van relatiebederf bij ons zijn, is het zoveel gemakkelijker als je vroeg de stappen onderneemt om het te vermijden.
Maar ik hoor je. Ik weet dat de tijd nemen voor intimiteit als je jonge kinderen hebt, kan voelen als een verzoek om kanker te genezen. Zo begint het natuurlijk nooit. Maar laten we eerlijk zijn. Voor veel mensen is het proberen om knuffelig te worden als je kleintjes hebt een beetje als proberen tijdens een vakantieweekend in een achtbaan in een themapark te rijden. Je begint heel opgewonden om te gaan, maar dan sta je 3 uur in de rij in zinderende hitte te midden van een leger van prikkelbare vreemden om vervolgens 10 seconden op het ding te komen en het is voorbij. Voila. Je hebt er niet eens van kunnen genieten. Je doet dat genoeg, en na een tijdje krijg je bij de gedachte om te gaan je vingernagels eruit. Misschien een andere keer, zegt u. Op een dinsdag. In de winter. Na de apocalyps. Alleen al de gedachte aan het verbruiken van de energie doet je in je jammies op de bank plonzen en het een nacht noemen. Maar liefde zal niet groeien tenzij je het voedt, en je relatie ZAL sterven als je er niet naar neigt. Soms moet je het opzuigen en toch naar het park gaan, gewoon om te voorkomen dat je je levenslust verliest.
En als je het goed doet, als je de reis benadert als een leuk avontuur, wat de dag ook brengt, dan zal het dat ook zijn.
Hier zijn een paar tips:
⦁Verban de kinderen
(Fluistert) in ieder geval voor een paar uur. Kijk, ik weet dat het hard klinkt. Ouders worden vaak een beetje neurotisch als ze kinderen 's nachts of voor het weekend ergens heen sturen, vooral als ze jong zijn. Ik heb het allemaal gehoord.
“Ze zullen ons te veel missen!”
“Maar hij/zij laat ze brownies eten als avondeten!”
“Ze hebben nog nooit een nacht alleen doorgebracht!”
"Weerwolven!"
Luister en herhaal na mij. De kinderen zullen het goed hebben. Een weekend per maand zonder uw aanwezigheid zal ze niet onherstelbaar beschadigen. En het gebruik van hun "behoeften" als een manier om te voorkomen dat je intiem wordt (omdat je te moe bent, het niet "voelt", enz.) is belachelijk ongezond en zal later alleen maar meer problemen opleveren (als jij dit bent, zou ik kunnen voorstellen om iemand zoals ik een oproep). De winsten die u en uw echtgenoot hebben behaald, wegen veel zwaarder dan alle geruïneerde diëten.
⦁ Ohhh, middag genot
‘Twas was meer dan alleen een pakkend deuntje en een geweldige scène in Anchorman. De middagverrukking kan een recept zijn voor relatiesucces. De meeste ouders kunnen minstens één keer per week samen lunchen als ze het echt proberen (ja, die ontmoeting KAN echt wachten). En één op één tijd krijgen wanneer kinderen op school of in de kinderopvang zijn, kan net het uur per week zijn dat je relatie maakt of breekt. En denk erover na. Midden op de dag wegsluipen kan ook het extra voordeel hebben dat het helpt om de "alledaagse" uit de normale intimiteit van een relatie te halen. In de speelhal zijn was veel cooler op de dagen dat je de school verliet (Als mijn ouders dit lezen, het is maar een voorbeeld. Natuurlijk heb ik nooit overgeslagen....).Dezelfde funfactor is van toepassing als je volwassen bent, maar zonder een telefoontje van de directeur.
⦁ Act tiener
Als we jong en verliefd zijn, wordt elke kans die we krijgen een kans voor fysiek contact. We stelen 10 seconden in een lift, een minuut terwijl we op de bus wachten. Maar als we volwassen worden, verliezen we dat gevoel van frivoliteit. We hebben de neiging om de fysieke dingen voor de slaapkamer te houden, en dan alleen voor als we seks hebben. Maar die kleine details – die mini-make-outsessies – zijn precies wat nodig is om dat gevoel van intimiteit in onze relaties te behouden. Dus neem de kans om te knuffelen en te strelen wanneer je maar kunt, hoe weinig tijd er ook beschikbaar is.
Ouder zijn betekent geen moratorium op je relatie. Ik weet dat we dat soms zouden willen, omdat de eisen van onze kinderen en onze banen en onze vrienden ons vaak weinig tijd en energie geven om aan onze partners te besteden. Maar onze behoefte aan gezelschap verandert niet alleen omdat er kleintjes in huis zijn. Onze fundamentele menselijke behoeften – aangeraakt worden, gehoord worden, bemind worden – bestaan ongeacht in welke levensfase we ons bevinden. Ja, onze partners moeten gevoelig zijn voor ons energieniveau, onze stemmingen en onze spanningen. Nee, je zou nooit het gevoel moeten hebben dat je moet toegeven aan seks. Maar elke relatie, hoe sterk ook, moet worden gevoed. We moeten tijd vrijmaken om die band met onze partners aan te vullen. Want aan het einde van ons leven zullen het de herinneringen aan die achtbaan zijn, niet degene die we hebben gespendeerd aan het vermijden ervan, die uiteindelijk bij ons zullen zijn.