Inhoud
- Wat is het huwelijk?
- Hoe lang bestaat het huwelijk?
- Huwelijksvormen – van toen tot nu
- Monogamie - één man, één vrouw
- Polygamie, Polyandrie en Polyamorie
- Uithuwelijken
- huwelijk volgens gewoonterecht
- Ruil huwelijken
- Trouwen uit liefde
- Interraciale huwelijken
- Homohuwelijken
- Wanneer zijn mensen begonnen met trouwen?
- Wanneer raakten religie en kerk betrokken bij huwelijken?
- Welke rol speelde liefde in huwelijken?
- Wanneer werd liefde een belangrijke factor voor huwelijken?
- Opvattingen over echtscheiding en samenwonen
- Sleutelmomenten en lessen uit de geschiedenis van het huwelijk
- Keuzevrijheid is belangrijk
- Definitie van familie is flexibel
- Mannelijke en vrouwelijke rollen versus persoonlijkheid en vaardigheden
- Waar het op neerkomt:
De geschiedenis van het huwelijk in het christendom, zoals geloofd, is afkomstig van Adam en Eva. Vanaf het allereerste huwelijk van de twee in de Hof van Eden heeft het huwelijk door de eeuwen heen verschillende dingen betekend voor verschillende mensen. De geschiedenis van het huwelijk en hoe het tegenwoordig wordt gezien, is ook aanzienlijk veranderd.
Huwelijken komen in bijna elke samenleving ter wereld voor. In de loop van de tijd heeft het huwelijk verschillende vormen aangenomen en is de geschiedenis van het huwelijk geëvolueerd. In de loop der jaren hebben zich ingrijpende trends en verschuivingen in de kijk op en het begrip van het huwelijk voorgedaan, zoals polygamie naar monogamie en huwelijken van hetzelfde geslacht naar interraciale huwelijken.
Wat is het huwelijk?
De definitie van het huwelijk beschrijft het concept als een cultureel erkende verbintenis tussen twee mensen. Deze twee mensen worden, met het huwelijk, patronen in hun persoonlijke leven. Het huwelijk wordt ook wel het huwelijk of huwelijk genoemd. Dit was echter niet hoe het huwelijk in verschillende culturen en religies was, sinds altijd.
Huwelijksetymologie komt van het Oud-Franse matrimoine, "huwelijkshuwelijk" en rechtstreeks van het Latijnse woord mātrimōnium "huwelijk, huwelijk" (in meervoud "vrouwen"), en mātrem (nominatief māter) "moeder". De definitie van het huwelijk zoals hierboven vermeld, kan een meer eigentijdse, moderne definitie van het huwelijk zijn, heel anders dan de geschiedenis van het huwelijk.
Het huwelijk ging voor de langste tijd nooit over partnerschap. In de geschiedenis van het huwelijk in de meeste oude samenlevingen was het primaire doel van het huwelijk om vrouwen aan mannen te binden, die dan legitieme nakomelingen zouden voortbrengen voor hun echtgenoten.
In die samenlevingen was het de gewoonte dat mannen hun seksuele verlangens van iemand buiten het huwelijk bevredigden, met meerdere vrouwen trouwden en zelfs hun vrouw verlieten als ze geen kinderen konden krijgen.
Hoe lang bestaat het huwelijk?
Veel mensen vragen zich af wanneer en hoe het huwelijk is ontstaan en wie het huwelijk heeft uitgevonden. Wanneer was de eerste keer dat iemand dacht dat het een concept zou kunnen zijn om met iemand te trouwen, kinderen met hen te krijgen of hun leven samen te leven?
Hoewel de oorsprong van het huwelijk mogelijk geen vaste datum heeft, zijn de eerste huwelijksgegevens volgens de gegevens van 1250-1300 CE. Meer gegevens suggereren dat de geschiedenis van het huwelijk wel meer dan 4300 jaar oud zou kunnen zijn. Er wordt aangenomen dat het huwelijk al vóór die tijd bestond.
Huwelijken werden gesloten als allianties tussen families, voor economisch gewin, reproductie en politieke deals. Met de tijd veranderde het concept van het huwelijk, maar ook de redenen ervoor. Hier is een blik op de verschillende vormen van huwelijk en hoe ze zijn geëvolueerd.
Huwelijksvormen – van toen tot nu
Het huwelijk als concept is in de loop van de tijd veranderd. Er zijn verschillende soorten huwelijken geweest, afhankelijk van de tijd en de samenleving. Lees meer over de verschillende huwelijksvormen die er zijn geweest om te weten hoe het huwelijk in eeuwen is veranderd.
Het begrijpen van de huwelijksvormen die in de geschiedenis van het huwelijk hebben bestaan, helpt ons de oorsprong van de huwelijkstradities te kennen zoals we die nu kennen.
Eén man getrouwd met één vrouw, zo begon het allemaal in de tuin, maar vrij snel ontstond het idee van één man en meerdere vrouwen. Volgens huwelijksexpert Stephanie Coontz werd monogamie over zes- tot negenhonderd jaar het leidende principe voor westerse huwelijken.
Hoewel huwelijken wettelijk als monogaam werden erkend, betekende dit niet altijd wederzijdse trouw totdat de negentiende-eeuwse mannen (maar geen vrouwen) over het algemeen veel clementie kregen met betrekking tot buitenechtelijke affaires. Alle buiten het huwelijk verwekte kinderen werden echter als onwettig beschouwd.
Wat de geschiedenis van het huwelijk betreft, bestond het meestal uit drie typen. Door de geschiedenis heen is polygamie een veelvoorkomend verschijnsel geweest, met beroemde mannelijke personages zoals koning David en koning Salomo die honderden en zelfs duizenden vrouwen hadden.
Antropologen hebben ook ontdekt dat het in sommige culturen andersom gebeurt, waarbij één vrouw twee echtgenoten heeft. Dit wordt polyandrie genoemd. Er zijn zelfs gevallen waarin bij groepshuwelijken meerdere mannen en meerdere vrouwen betrokken zijn, wat polyamorie wordt genoemd.
Gearrangeerde huwelijken bestaan nog steeds in sommige culturen en religies, en de geschiedenis van gearrangeerde huwelijken gaat ook terug tot de vroege dagen toen het huwelijk werd aanvaard als een universeel concept. Sinds de prehistorie hebben families het huwelijk van hun kinderen gearrangeerd om strategische redenen om allianties te versterken of een vredesverdrag te sluiten.
Het betrokken koppel had er vaak niets over te zeggen en ontmoette elkaar in sommige gevallen zelfs niet voor de bruiloft. Het was ook heel gewoon voor eerste of tweede neven en nichten om te trouwen. Op deze manier zou het familievermogen intact blijven.
Een huwelijk onder gewoonterecht is wanneer een huwelijk plaatsvindt zonder een burgerlijke of religieuze ceremonie. Huwelijken volgens gewoonterecht waren gebruikelijk in Engeland tot Lord Hardwicke's daad van 1753. Onder deze vorm van huwelijk stemden mensen ermee in om als getrouwd te worden beschouwd, voornamelijk vanwege juridische problemen op het gebied van eigendom en erfenis.
In de oude geschiedenis van het huwelijk werden in sommige culturen en plaatsen uitwisselingshuwelijken gesloten. Zoals de naam al doet vermoeden, ging het om het uitwisselen van echtgenotes of echtgenoten tussen twee groepen mensen.
Als een vrouw uit groep A bijvoorbeeld zou trouwen met een man uit groep B, zou een vrouw uit groep B trouwen in een gezin uit groep A.
In recentere tijden (sinds ongeveer tweehonderdvijftig jaar geleden) hebben jonge mensen er echter voor gekozen om hun huwelijkspartners te vinden op basis van wederzijdse liefde en aantrekkingskracht. Deze attractie is vooral in de vorige eeuw belangrijk geworden.
Het is misschien ondenkbaar geworden om te trouwen met iemand voor wie je geen gevoelens hebt en die je in ieder geval al een tijdje niet kent.
Het huwelijk tussen twee mensen die uit verschillende culturen of rassengroepen komen, is al lang een controversieel onderwerp.
Als we kijken naar de geschiedenis van huwelijken in de VS, was het pas in 1967 dat het Amerikaanse Hooggerechtshof na een langdurige strijd de interraciale huwelijkswetten afschafte en uiteindelijk verklaarde dat 'de vrijheid om te trouwen aan alle Amerikanen toebehoort'.
De strijd voor de legalisering van het homohuwelijk was vergelijkbaar, hoewel in sommige opzichten anders, met de bovengenoemde strijd om interraciale huwelijken te legaliseren. Met de veranderingen in de conceptie van het huwelijk die plaatsvonden, leek het zelfs een logische volgende stap om homohuwelijken te accepteren, aldus Stephanie Coontz.
Nu is de algemene opvatting dat het huwelijk gebaseerd is op liefde, wederzijdse seksuele aantrekkingskracht en gelijkheid.
Wanneer zijn mensen begonnen met trouwen?
Zoals eerder vermeld, is de eerste huwelijksakte van ongeveer 4300 jaar geleden. Experts geloven dat mensen misschien al daarvoor zijn getrouwd.
Volgens Coontz, de auteur van Marriage, A History: How Love Conquered Marriage, ging het begin van huwelijken over strategische allianties. "Je hebt vreedzame en harmonieuze relaties, handelsrelaties, wederzijdse verplichtingen met anderen tot stand gebracht door met hen te trouwen."
Het concept van toestemming hing samen met het concept van het huwelijk, waarbij in sommige culturen de toestemming van het paar de meest cruciale factor in het huwelijk werd. Zelfs vóór de families moesten beide mensen die gingen trouwen het erover eens zijn. Het 'huwelijksinstituut' zoals we dat nu kennen, is veel later ontstaan.
Het was toen religie, de staat, huwelijksgeloften, echtscheiding en andere concepten sub-onderdelen van het huwelijk werden. Volgens het katholieke geloof in het huwelijk werd het huwelijk nu als heilig beschouwd. Religie en de kerk begonnen een essentiële rol te spelen bij het trouwen van mensen en het definiëren van de regels van het concept.
Wanneer raakten religie en kerk betrokken bij huwelijken?
Het huwelijk werd een burgerlijk of religieus concept toen een 'normale' manier om het te doen en wat een typisch gezin zou betekenen, werd gedefinieerd. Deze 'normaliteit' werd herhaald met de betrokkenheid van kerk en recht. Huwelijken werden niet altijd in het openbaar gesloten, door een priester, in aanwezigheid van getuigen.
Dus de vraag rijst, wanneer begon de kerk een actieve deelnemer aan huwelijken te worden? Wanneer begon religie een essentiële factor te worden bij het beslissen met wie we trouwen en de ceremonies die bij het huwelijk betrokken zijn? Het was niet onmiddellijk na de kerketymologie dat het huwelijk een onderdeel van de kerk werd.
In de vijfde eeuw verhief de kerk het huwelijk tot een heilige verbintenis. Volgens de regels van het huwelijk in de bijbel wordt het huwelijk als heilig beschouwd en als een heilig huwelijk beschouwd. Het huwelijk vóór het christendom of voordat de kerk erbij betrokken was, was in verschillende delen van de wereld anders.
In Rome was het huwelijk bijvoorbeeld een burgerlijke aangelegenheid die werd beheerst door het keizerlijk recht. De vraag rijst dat hoewel het nu door de wet werd geregeld, wanneer het huwelijk een schaarste werd zoals de doop en andere? In de middeleeuwen werd het huwelijk uitgeroepen tot een van de zeven sacramenten.
In de 16e eeuw ontstond de eigentijdse huwelijksstijl. Het antwoord op "Wie kan met mensen trouwen?" ook geëvolueerd en veranderd door al die jaren, en de bevoegdheid om iemand getrouwd te verklaren werd doorgegeven aan verschillende mensen.
Welke rol speelde liefde in huwelijken?
Toen huwelijken een concept begonnen te worden, had liefde er weinig mee te maken. Huwelijken, zoals hierboven vermeld, waren strategische allianties of manieren om de bloedlijn te bestendigen. Na verloop van tijd begon liefde echter een van de belangrijkste redenen te worden voor huwelijken zoals we die eeuwen later kennen.
In sommige samenlevingen werden buitenechtelijke affaires zelfs beschouwd als de hoogste vorm van romantiek, terwijl het onlogisch en dom werd geacht om zoiets cruciaals als huwelijken te baseren op een als zwak beschouwde emotie.
Omdat de geschiedenis van het huwelijk in de loop van de tijd veranderde, waren zelfs kinderen of voortplanting niet langer de belangrijkste reden waarom mensen trouwen. Naarmate mensen meer en meer kinderen kregen, begonnen ze rudimentaire anticonceptiemethoden te gebruiken. Vroeger hield trouwen in dat je een seksuele relatie zou hebben en dus kinderen zou krijgen.
Vooral in de laatste paar eeuwen is dit mentale landschap echter veranderd. In de meeste culturen gaat het huwelijk nu over liefde - en de keuze om wel of geen kinderen te krijgen blijft bij het paar.
Wanneer werd liefde een belangrijke factor voor huwelijken?
Pas veel later, in de 17e en 18e eeuw, toen rationeel denken gemeengoed werd, begonnen mensen liefde als een essentiële factor voor huwelijken te beschouwen. Dit leidde ertoe dat mensen ongelukkige verbintenissen of huwelijken loslieten en mensen uitkiezen op wie ze verliefd waren om te trouwen.
Dit was ook toen het concept van echtscheidingen een ding in de samenleving werd. De industriële revolutie volgde en de gedachte werd ondersteund door financiële onafhankelijkheid voor veel jonge mannen, die zich nu een bruiloft en een eigen gezin konden veroorloven, zonder de goedkeuring van hun ouders.
Bekijk deze video om meer te weten te komen over wanneer liefde een belangrijke factor voor huwelijken werd.
Opvattingen over echtscheiding en samenwonen
Echtscheiding is altijd een gevoelig onderwerp geweest. In de afgelopen eeuwen en decennia kon het verkrijgen van een echtscheiding lastig zijn en resulteerde dit meestal in een ernstig sociaal stigma op de gescheiden persoon. Echtscheiding is algemeen geaccepteerd. Statistieken tonen aan dat met de stijgende echtscheidingscijfers, er een overeenkomstige stijging is van het samenwonen.
Veel paren kiezen ervoor om samen te wonen zonder te trouwen of voordat ze in een later stadium trouwen. Samenwonen zonder wettelijk gehuwd te zijn, vermijdt effectief het risico van een mogelijke echtscheiding.
Studies hebben aangetoond dat het aantal samenwonende paren vandaag ongeveer vijftien keer meer is dan in 1960, en bijna de helft van die paren heeft samen kinderen.
Sleutelmomenten en lessen uit de geschiedenis van het huwelijk
Het opsommen en observeren van al deze trends en veranderingen met betrekking tot opvattingen en praktijken van het huwelijk is allemaal heel goed en interessant. Er zijn zeker een paar dingen die we kunnen leren van de sleutelmomenten in de geschiedenis van het huwelijk.
Tegenwoordig hebben zowel mannen als vrouwen meer keuzevrijheid dan zelfs 50 jaar geleden. Deze keuzes omvatten met wie ze trouwen en wat voor soort gezin ze willen hebben en zijn meestal gebaseerd op wederzijdse aantrekkingskracht en kameraadschap in plaats van op gendergebaseerde rollen en stereotypen.
De definitie van een gezin is in de perceptie van veel mensen zo veranderd dat het huwelijk niet de enige manier is om een gezin te stichten. Veel verschillende formaties worden nu als een gezin gezien, van alleenstaande ouders tot ongehuwde stellen met kinderen, of homo- en lesbische stellen die een kind opvoeden.
Terwijl er in het verleden veel duidelijker gedefinieerde rollen waren voor mannen en vrouwen als echtgenoten en echtgenotes, worden deze genderrollen nu in de meeste culturen en samenlevingen vager naarmate de tijd verstrijkt.
Gendergelijkheid op het werk en in het onderwijs is een strijd die de afgelopen decennia heeft gewoed tot het punt waarop gelijkheid is bereikt. Tegenwoordig zijn individuele rollen voornamelijk gebaseerd op de persoonlijkheden en capaciteiten van elke partner, omdat ze samen proberen alle bases te dekken.
- Redenen om te trouwen zijn persoonlijk
We kunnen uit de geschiedenis van het huwelijk leren dat het van vitaal belang is om duidelijk te zijn over uw redenen om te trouwen. In het verleden varieerden de redenen voor het huwelijk van het aangaan van familieallianties tot het uitbreiden van de beroepsbevolking van het gezin, het beschermen van bloedlijnen en het in stand houden van de soort.
Beide partners zoeken wederzijdse doelen en verwachtingen op basis van liefde, wederzijdse aantrekkingskracht en kameraadschap tussen gelijken.
Waar het op neerkomt:
Als basisantwoord op de vraag “Wat is het huwelijk?” is geëvolueerd, evenals het menselijk ras, de mensen en de samenleving. Het huwelijk is tegenwoordig veel anders dan het vroeger was, en hoogstwaarschijnlijk vanwege de manier waarop de wereld veranderde.
Het concept van het huwelijk moest dus ook mee veranderen, vooral om relevant te blijven. Er zijn lessen te trekken uit de geschiedenis in het algemeen, en dat geldt zelfs in termen van huwelijken, en de redenen waarom het concept zelfs in de wereld van vandaag niet overbodig is.