Inhoud
Wanneer scheidende ouders overeenkomen om de voogdij over hun kinderen te delen, zal een rechter dit doorgaans goedkeuren zolang dit in het belang van de kinderen is. Als de ouders het echter niet eens kunnen worden over hoe zij het gezag over hun kinderen zullen verdelen, moet een rechter beslissen en zal deze gewoonlijk de primaire fysieke voogdij toekennen aan de ene of de andere ouder.
Er is een mythe dat rechters geen primaire fysieke voogdij toekennen aan vaders. Dit is gebaseerd op het feit dat traditioneel moeders de primaire verzorgers van de kinderen waren en vaders de kostwinners.
In het verleden was het dus logisch om de voogdij aan de moeder toe te kennen, aangezien zij toch in de eerste plaats voor de kinderen zorgde. Tegenwoordig nemen echter zowel moeders als vaders deel aan de zorg en het verdienen van inkomen voor het gezin. Als gevolg hiervan zijn rechtbanken meer geneigd om de voogdij op een 50/50-basis te gelasten.
Als een van beide ouders de primaire fysieke voogdij over hun kinderen wil, moeten ze bewijzen dat dit in het belang van de kinderen is. Een sterk argument hiervoor is dat hij of zij van oudsher de belangrijkste verzorger van de kinderen is en dat hij of zij degene blijft die de zorg biedt die de kinderen nodig hebben en verdienen.
Dus wie is de primaire verzorger van een kind?
Om te bepalen wie als de primaire verzorger van een kind moet worden beschouwd, zijn er een aantal vragen die men kan stellen:
- Wie haalt het kind 's ochtends op?
- Wie brengt het kind naar school?
- Wie haalt ze op van school?
- Wie zorgt ervoor dat ze hun huiswerk maken?
- Wie zorgt ervoor dat ze gekleed en gevoed worden?
- Wie zorgt ervoor dat het kind in bad gaat?
- Wie maakt ze klaar om naar bed te gaan?
- Wie brengt het kind naar de kinderarts?
- Om wie schreeuwt het kind als het bang is of pijn heeft?
De persoon die het leeuwendeel van deze taken vervult, werd historisch gezien beschouwd als de primaire verzorger van het kind.
Wanneer ouders het niet eens kunnen worden over gedeeld ouderschap, zal een rechter gewoonlijk de primaire fysieke voogdij toekennen aan de ouder die de meeste tijd heeft besteed aan de dagelijkse zorg voor het kind, d.w.z. de primaire verzorger van het kind. De andere ouder krijgt secundaire fysieke voogdij.
Een typisch ouderschapsplan houdt in dat weekends en vakanties worden afgewisseld tussen de ouder met primaire fysieke voogdij en de ouder met secundaire fysieke voogdij. Tijdens de schoolweek mag de ouder met secundaire fysieke voogdij echter slechts één nacht bij het kind krijgen.
Regeling die het belang van de kinderen dient
Samenvattend: als scheidende ouders tot overeenstemming kunnen komen over een voogdijregeling die het belang van hun kinderen dient, zal de rechtbank dit meestal goedkeuren. Maar als ze het niet eens kunnen worden, bepaalt de rechter de voogdijregeling voor hen. Rechters kennen doorgaans de primaire fysieke voogdij toe aan de primaire verzorger van de kinderen, die kan worden omschreven als de ouder die dagelijks voor de behoeften van de kinderen zorgt en die gedurende hun hele leven de meeste tijd met de kinderen heeft doorgebracht.