Inhoud
- Vergeving breekt in ons hart
- Bijbel toepassing
- John Lewis: Een studie in vergeving
- Bijbel toepassing
- Over struikelblokken en nederigheid
- Onze wonden voeden met vergeving
- Bijbelse toepassing
- Laatste gedachten
Met open ogen om ze te zoeken, is er een overvloed aan bijbelverzen in de 'boeken' die gezinnen en individuen helpen om door het kritieke proces van belijdenis en vergeving in het huwelijk en anderszins te werken.
Deze passages hebben generaties christenen geïnspireerd, en trouwens niet-christenen, werken door enkele van de meest overweldigende uitdagingen in het leven.
De compilatie die voor ons ligt, biedt zoekers enkele bijbelse wegen voor verder onderzoek. Alle bijbelverzen over vergeving in het huwelijk, worden geleverd met een verhaal – een nuttig vignet – waarmee christenen kunnen zien hoe de passages van toepassing kunnen zijn op het dagelijks leven.
Dus, hoe vergeef je je partner of oefen je het vergeven van je partner?
Als je in detail wilt weten over de bijbelverzen over het vergeven van je partner of de Schriften over vergeving in het huwelijk, zoek dan niet verder!
Vergeving breekt in ons hart
Petrus zei tegen hen: 'Bekeert u en laat u een ieder van u dopen in de naam van Jezus Christus, zodat uw zonden worden vergeven; en je zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. : Handelingen 2:38
Dr. "Smith" sloot zich in de jaren negentig aan bij de Amerikaanse legerreserves uit een verlangen om te citeren: "Verzacht het lijden dat oorlog veroorzaakt." Hij werd tien jaar later in Irak ingezet en had tot taak voor soldaten in de medische tent te zorgen, toezicht en training te geven aan acht gevechtsmedici en twee gevangenkampen te bezoeken om krijgsgevangenen te behandelen.
Het werk was zeven dagen per week, 12 tot 15 uur per dag, in het westen bij de grens met Iran.
Op een zondag in 2003 had de toenmalige luitenant-kolonel wat later zijn 'Holy Humvee-moment' werd genoemd. Smith reisde per konvooi naar een militair hospitaal in Bagdad en had de onsmakelijke taak om een gevangene die aan een ernstige buikinfectie leed, te begeleiden en te stabiliseren.
De hele missie was voor de zieke onder de hoede van Smith. De reis duurde bijna drie dagen, aangezien het konvooi constant vuur van kleine wapens en nauwe ontmoetingen met geïmproviseerde explosieven ondervond.
Terwijl "Smith" achterin een Humvee zat die de bewusteloze krijgsgevangene verzorgde, is een schutter neergestreken in een torentje erboven, op zoek naar sluipschutters, langzaam rijdende voertuigen.
Smith gebaarde naar langzame chauffeurs om aan de kant te gaan en was bang dat de soldaat die hem beschermde en de krijgsgevangene zo blootgesteld was. Smith voelde vermengde pulsen van woede en verdriet zijn lichaam en ziel vullen.
Hij vroeg zich af wat hij dacht dat elke soldaat in dat konvooi vroeg: waarom doen we dit? Waarom doen we dit voor iemand die we als onze vijand beschouwen?
Toen herinnerde hij zich dat het zondag was. Hij haalde herinneringen op aan de laatste keer dat hij met zijn familie naar de mis was. De hymne van de dag keerde terug naar hem. De tegenwoordigheid van de Heer is zeker op deze plaats.
Hij mondde de woorden uit terwijl de tranen over zijn vermoeienissen vielen. Het begon allemaal logisch te worden.
Bijbel toepassing
Het zou voor de discipelen gemakkelijk zijn geweest om het af te sluiten. Om hun koffers in te pakken, hun herinneringen op te bergen, elkaar op de schouder te kloppen en naar huis te gaan.
Ga naar huis en neem hun ervaring van Wederopstanding mee terug naar de stille heuvels rond Nazareth. Het zou zo gemakkelijk zijn geweest voor de discipelen om zich naar elkaar toe te keren en hun Jezus-ontmoetingen en verhalen voor zichzelf te houden.
Hij was tenslotte door zovelen mishandeld buiten de bovenkamer waar ze een paar maanden geleden voor het avondeten waren samengekomen. Zelfs sommigen die het brood en de wijn met Jezus hadden gedeeld, waren niet zo aardig voor hem geweest toen de randen rafelen.
Ze hadden weg kunnen lopen. Hield het evangelie voor zichzelf, hurkte neer en creëerde een soort monastieke gemeenschap - een kleine utopie - met beperkt contact met de heidenen, de anderen, de wereld.
Maar terwijl ze die zondag uit de ramen van hun onderduikadres keken, naar mannen en vrouwen in hun wapperende gewaden, naar hun huizen met lemen muren, spelende kinderen, de hoge en statige palmbomen van Jeruzalem.
Terwijl ze op sommigen neerkeken, noemden ze misschien vijanden, degenen die misschien lelijk waren tegen Jezus toen ze luisterden naar de talen die de straten van het festival vulden. Ze realiseerden zich dat God ook van hen houdt.
Het was een Humvee-moment. Een God-moment. De vurige impuls van Pinksteren die hen aanspoort om naar buiten te gaan. Doe recht, heb barmhartigheid lief, wandel nederig met God.
En dat is wat ze deden. Beneden de straat op. Verder naar desolate oorden, door de strijd geteisterde plaatsen, plaatsen waar ziekte en haat de scepter zwaaien.
Ze gingen uit – alle kanten op – prediken, onderwijzen, ziekenhuizen openen, water brengen, vergevingsgezindheid modelleren, kerken bouwen, familiebanden versterken, de familiekring uitbreiden.
Wij zijn ontvangers van de kracht en passie van Pinksteren!
Pinksteren spoort ons aan om verder te kijken dan comfort en verder te kijken dan het gewone. Het dwingt ons om nieuwe stemmen te horen, om nieuwe mogelijkheden te zien, om een nieuwe taal te spreken, om te onthouden dat in Gods wereld, hoe de dingen vandaag zijn, niet noodzakelijkerwijs de manier zijn waarop ze bedoeld zijn voor altijd en altijd.
Net als we denken dat we het discipelschap helemaal hebben uitgedacht, breekt Pinksteren ons leven binnen, verstoort onze vrede en herinnert ons eraan dat er iets een beetje gevaarlijk zou moeten zijn - een beetje riskant - een beetje verontrustend over de christelijke boodschap.
Luitenant-kolonel Smith snelde naar Bagdad, achter in een Humvee gepropt en voelde de aanwezigheid van God toen hij door het dikke, kogelvrije raam naar Irakezen tuurde in hun vloeiende gewaden, hun met lemen muren ommuurde huizen, spelende kinderen, de hoge en statige palmbomen.
Hij voelde de aanwezigheid van God toen hij neerkeek op de soennieten die hij een paar dagen eerder had gered. En nog maar vijf minuten geleden veracht. 'God houdt ook van deze,' zei de goede dokter tegen zichzelf terwijl het water van zijn wangen bleef vallen. God houdt ook van deze. En ik ook...
John Lewis: Een studie in vergeving
Vader vergeef het hun want ze weten niet wat ze doen. : Lukas 23:24
John Lewis was een jonge man toen hij besloot zich aan te sluiten bij de voorhoede van de burgerrechtenbeweging van de vroege jaren zestig.
Lewis, een toegewijd christen en een voorstander van geweldloos verzet, weigerde wraak te nemen op degenen die hem verbaal en fysiek mishandelden op Greyhound-busstations en lunchbalies in Nashville.
Toen hem werd gevraagd hoe hij de stoten en hatelijke spraak kon verdragen zonder terug te slaan of te haten, antwoordde Lewis consequent: "Ik probeerde me te herinneren dat mijn onderdrukkers ooit baby's waren." Onschuldig, nieuw, nog niet afgemat door de wereld.
Bijbel toepassing
Met criminelen aan beide kanten en een groot aantal joelende tegenstanders onder zijn kruis, wordt Jezus omringd door diepe lelijkheid en woede. De wereld verwacht dat Jezus wraak zal nemen met strenge woorden en indrukwekkende kracht.
Een oog voor een oog. In plaats daarvan bidt Jezus voor zijn tegenstanders, houdt van hen tot zijn laatste ademtocht en neemt zijn toewijding aan vrede en vergeving met hem mee naar het graf.
Sommigen lachen. Sommigen spotten. Sommigen beseffen dat Jezus een betere manier is om te leven en conflicten te onderhandelen. Vrienden, we hebben geen macht om te bepalen wat mensen zeggen en doen.We hebben echter volledige controle over hoe we reageren op goed, slecht en lelijk.
Kies voor vergeving. Kies voor vrede. Leven kiezen. Elke persoon die we snel op onze shortlist van vijanden plaatsen, draagt pijn die we niet kunnen zien. Zie die persoon als een klein kind... onschuldig, nieuw, geliefd bij God.
Vraag je je nog steeds af hoe je je partner kunt vergeven of hoe je in het huwelijk kunt vergeven?
Huwelijk en vergeving zijn twee samengevoegde concepten. Geen enkel huwelijk kan gedijen zonder de hoeksteen van vergeving. Dus, verwijs naar vergeving in huwelijksbijbelverzen en oefen vurig om je partner te vergeven!
Over struikelblokken en nederigheid
Overpeinzingen bij Mattheüs 18
In zijn boek. Lee: The Last Years, Charles Bracelen Flood meldt dat Robert E. Lee na de burgeroorlog een dame uit Kentucky bezocht die hem meenam naar de overblijfselen van een grote oude boom voor haar huis. Daar riep ze bitter dat zijn ledematen en romp waren vernietigd door federaal artillerievuur.
'Kijk eens wat de Yankees met mijn boom hebben gedaan,' zei de vrouw wanhopig, terwijl ze zich tot Lee wendde om het noorden te veroordelen of op zijn minst mee te voelen met haar verlies.
Na een korte stilte zei Lee, terwijl hij de boom en het gedecimeerde landschap eromheen afspeurde: "Haal hem om, mijn beste mevrouw, kap hem om en vergeet het maar."
Waarschijnlijk niet wat ze hoopte te horen van de generaal op die middag in Kentucky.
Maar Lee, vermoeid door de oorlog en net klaar om terug te gaan naar Virginia, had er geen zin in om vier jaar kostbare woede in stand te houden. Lee herkende in de vrouw wat we allemaal zouden moeten herkennen te midden van onze eigen woedeaanvallen.
Ons onvermogen om de slechte dingen te verwerken en vergeving te schenken aan degene die ons beledigt, zal ons uiteindelijk verslinden.
Anders gezegd, als je vooruit wilt, wees dan bereid om verder te gaan... van de meningsverschillen, het decenniumlange geschil, de ongemakkelijke familiebijeenkomsten, de korte telefoontjes, de blikken, de roddelpers, de snijdende e-mails, de Open geheime statusupdates op Facebook.
De totale oorlogen. Iets verder op de weg van discipelschap geeft Jezus de klas wat pragmatisch advies over het omgaan met conflicten. Dit veronderstelt dat de 12 en de ondersteunende cast onderweg wat borstels met conflict hadden. Dit was ongetwijfeld het geval.
Mattheüs meldt dat er een geschil ontstaat onder de discipelen over wie de grootste onder hen is. Hoewel Matthew ons niet veel details geeft over de details van het argument, kunnen we ons voorstellen hoe het zich ontvouwt als we partij zijn geweest bij soortgelijke geschillen in ons leven.
De jockey van de jongens voor de positie.
De geesten waren gefixeerd op de potentiële buit van rang en privileges. Hoe dichter bij Jezus, veronderstellen ze, hoe groter de mand met lekkernijen. Dus kibbelen ze, wijzen ze met de vingers, oefenen ze ego's uit, vechten ze tegen elkaar uit.
Misschien een duwtje en een stootje onderweg. De goede wil en het gezelschap, gevormd door gedeelde ervaring met Jezus, rafelen een beetje. Er vormen zich klikken, er wordt gefluisterd, misschien ook oude wonden.
Jezus spreekt: (Vers 15) Als een ander lid van de kerk tegen u zondigt, ga dan naar de fout wanneer u alleen bent. Als het lid naar je luistert, heb je die teruggekregen. Maar als er niet naar je geluisterd wordt, neem dan een of twee anderen mee.
Als de overtreder nog steeds niet wil luisteren, breng dan een ander, breng de kerk, als het moet... En als, en alleen als. Als dit allemaal niet lukt, stap dan uit de relatie. Behandel die ene als een niet-Jood - een tollenaar.
Alles wat je op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn, en wat je ook op aarde ontbindt, zal in de hemel worden ontbonden.
Het is openhartig. Jezus informeert jongens als Petrus en Johannes – degenen die status zoeken, dat het cultiveren van verzoening veel belangrijker is dan een prominente plaats aan tafel hebben.
Verzoening met de naaste, het beoefenen van vergeving, maakt ons samenwerk mogelijk, het bevrijdt ons van bijtende schuld en woede, en het kondigt aan de wereld aan dat we een relatie serieus nemen.
Vrienden, dit is hard werken. Het is nederig en soms vermoeiend om voor degenen te staan die ons diep hebben gesneden - om een vlam van herverbinding aan te wakkeren. Het betekent risico's, opoffering, vertrouwen, het potentieel dat degene die we willen herstellen niet geïnteresseerd is in herstel.
Maar denk eens aan die keren dat je vergeving ontving. Hoe was het toen iemand aankondigde: "Je hebt me pijn gedaan, maar ik vergeef je." Laten we verder gaan. Laten we vooruit gaan.
Jezus lijkt ook aan te geven dat vergeving een collectieve verantwoordelijkheid is en niet alleen individuen, wat betekent dat wanneer we ons bewust worden van vervreemding in de gemeenschap.
Wanneer we erkennen dat families of vriendschappen aan flarden zijn door onrecht of passiviteit, staan we op het punt iets te doen. Luister, overleg, bid, breng partijen bij elkaar in gesprek in Jezus' naam.
Op 9 april 1965 tekende Robert E. Lee een document van overgave tijdens een ceremonie in Appomattox Courthouse, Virginia. Zijn huis, Arlington, was omgebouwd tot een nationale begraafplaats, dus Lee verhuisde zijn familie naar Lexington, Virginia.
De oude soldaat was slechts een paar weken boer en werd in dienst geroepen door de raad van bestuur van Washington College in Lexington. Washington verkeerde in financiële problemen.
Inschrijving was tijdens de oorlog snel gedaald. De fysieke fabriek van de campus was bezweken aan een half decennium van achterstallig onderhoud. Toch was de raad van bestuur in Washington ervan overtuigd dat Lee's leiderschap de instelling zou versterken die een juweel in het Zuiden zou worden.
Welnu, Lee zag zijn ambtstermijn als president als een kans om van Washington College een laboratorium voor vergeving – een model van verzoening – voor het gehavende land te maken. Onmiddellijk rekruteerde Lee studenten uit het noorden om de "All Southern" Student Body op de campus aan te vullen.
Lee, die zich er terdege van bewust was dat veel studenten uit Washington voormalige geconfedereerde soldaten waren, moedigde zijn jonge aanklagers aan om opnieuw het Amerikaans staatsburgerschap aan te vragen en zich weer bij de vakbond aan te sluiten als partners in plaats van als tegenstanders.
Lee heeft ook het curriculum van de universiteit doordrenkt met dialoogbijeenkomsten die bedoeld waren om jonge volwassenen te interesseren om te praten over de pijn van de natie en hoe deze het beste uit het roet van de oorlog zou kunnen komen.
Als onderdeel van zijn weg naar genezing werkte Lee eraan om zichzelf te vergeven. Hij vroeg het staatsburgerschap aan in de Verenigde Staten. Hij plantte bomen en verkocht de meeste van zijn bezittingen, en Lee onderschreef beurzen zodat de kinderen van oorlogsweduwen, zoals die in Kentucky, konden komen studeren.
Kom en ontwikkel de tools die nodig zijn om een natie weer op te bouwen.
Als je vooruit wilt, wees dan bereid om verder te gaan... van de meningsverschillen, het decennialange geschil, de ongemakkelijke familiebijeenkomsten, de korte telefoontjes, de blikken, de roddelpers, de snijdende e-mails, de Open Secret-status updates op Facebook.
De totale oorlogen. Vergeving is een van onze grootste schatten. Plant het royaal. Ontvang het ook... In Jezus' naam.
Onze wonden voeden met vergeving
Hij heeft zeker onze zwakheden gedragen en onze ziekten gedragen; toch beschouwden we hem als getroffen, door God geslagen en gekweld. Maar om onze overtredingen werd hij verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; op hem was de straf die ons gezond maakte, en door zijn kneuzingen zijn we genezen. : Jesaja 53:14
George was een patiënt in een plaatselijk ziekenhuis en hoewel hij niet stervende was, was hij ernstig ziek. De maatschappelijk werker stelde zich voor aan zijn patiënt en vroeg toen of George wat gezelschap wilde. George knikte, dus de maatschappelijk werker trok een stoel naar het bed van George voor een praatje.
Het blijkt dat George nog nooit eerder in het ziekenhuis was opgenomen, dus de hele ervaring was bedreigend voor hem.
Hij vertelde over zijn voormalige verloofde. Het was een 'vreselijke relatie' geweest, verklaarde George. Er was niets goeds aan: 'Ze heeft nooit kinderen gewild; ze was egoïstisch en controlerend; ze heeft de bruiloft twee maanden voor de datum afgeblazen.” Haar vertrek en zijn eenzaamheid maakten George verbitterd.
Hij zei dat hij alles haatte aan zijn voormalige verloofde en alles wat ze hem aandeed. Hier is het trieste - dit alles had zich twee en een halve decennia voor George's ziekenhuisopname afgespeeld. En de voormalige verloofde?
Ze was in 1990 naar het buitenland verhuisd, getrouwd en had volwassen kinderen. Maar George kon het nog steeds niet loslaten. Kon niet verder met leven... totdat de maatschappelijk werker tussenbeide kwam en met hem sprak over conflict en de rol ervan bij eenzaamheid.
Karen en Frank waren de ouders van Cynthia, een jonge vrouw die stierf in een tragische auto op weg naar huis van de universiteit. Het weer was verschrikkelijk die dag – enorme onweersbuien – en de bestuurder van de auto waarin Cynthia passagier was, had de macht over het stuur verloren en knalde tegen een trekker-oplegger.
Na onderzoek van de plaats van de crash en het interviewen van tientallen getuigen, stelde het DOT van de staat vast dat niemand schuldig was aan de crash. Maar Karen en Frank - in hun verdriet en totale eenzaamheid - richtten zich op Cynthia's vriend - de chauffeur - als de verantwoordelijke partij. De vijand...
Door een opeenvolging van kostbare maar onsuccesvolle rechtszaken, die zich over 12 jaar uitstrekken, dwongen ze Cynthia's vriend tot faillissement. Maar het faillissement nam de eenzaamheid van Karen en Frank niet weg.
De genezing begon toen Cynthia's vriendin, hoe gehavend ze ook was, Karen en Frank's pleidooi om vergeving voor hun lelijke gedrag accepteerde.
En dan was er Stacey. Als gescheiden moeder van drie kinderen vreesde ze de dag dat haar laatste kind naar de universiteit ging. Jarenlang stortte ze het beste van zichzelf in de gezondheid, het geluk en de toekomst van haar kinderen.
Bij fysieke afwezigheid van de relaties die haar zin in het leven gaven, trok Stacey zich terug op Alcohol en Facebook. Toen Stacey's kinderen naar huis terugkeerden voor bezoeken, vonden ze hun moeder boos en wraakzuchtig.
Op een belangrijk moment van bitterheid haalde Stacey uit naar haar jongste dochter: Je moet je schamen. Schaam je dat je me hier alleen achterlaat. Ik deed alles voor je, en je liep gewoon bij me weg.
Toen Stacey's depressie en woede nog meer verankerd raakten, realiseerden haar kinderen zich dat het het veiligst was om wat ruimte tussen hen en mama te creëren. Temidden van de ruimte realiseerde Stacey zich dat ze in de eerste plaats de afstand tot haar kinderen had gecreëerd.
De meesten van ons hoeven niet ver te zoeken om iemand te vinden die we niet kunnen uitstaan, iemand die we beschimpen en verafschuwen, of zelfs iemand van wie we in het leven net uit elkaar zijn gegroeid. We hoeven niet naar Iran, Noord-Korea, Afghanistan of een andere plaats in de wereld te gaan om degenen te vinden die we willen kleineren, veroordelen en de schuld geven van elk kwaad in ons leven.
Onze 'vijanden' bevinden zich in onze buurten, ze leven in onze straten, ze zijn in onze geboortesteden en ze maken zelfs deel uit van onze eigen families. haat, wraak, walging en dergelijke gaan over alle grenzen heen en zijn soms tragisch geworteld in onze eenzaamheid.
Bijbelse toepassing
Het is de oudste wet ter wereld. Oog om oog, wond om wond, tand om tand en leven om leven. De wet van 'tit for tat'. Het is eenvoudig en duidelijk: wat jij mij aandoet, doe ik jou aan.
Indien een persoon een ander letsel heeft toegebracht, zal een reëel of verondersteld letsel aan hem worden toegebracht. Wanneer de wet van "tit for tat" het verhaal van onze relaties binnenkomt, doden we onszelf uiteindelijk.
Hoe vaak is onze eenzaamheid de smeulende, nucleaire neerslag van onze onopgeloste conflicten?
Vaker dan je je kunt voorstellen!
Als je serieus bent over het aanpakken van de eenzaamheid die door conflicten wordt veroorzaakt, begin dan met in de spiegel te kijken.
Hebben mijn woorden, daden of passiviteit bijgedragen aan de eenzaamheid die ik tegenwoordig ervaar? Overweldigt mijn trotse streven om 'te allen tijde gelijk te hebben' mijn behoefte om een relatie met andere leden van de menselijke familie te hebben?
Proberen degenen aan de andere kant van de grot in de verte naar mij uit te reiken in liefde en in de hoop op herstel?
Soms is het zo simpel als loslaten, vrienden. Het loslaten van wrok is een grote stap in het toestaan van verbinding. Als we bereid zijn om vergeving te beoefenen, verliezen enkele van de meest snijdende vormen van eenzaamheid hun macht over ons.
Laatste gedachten
Vergeving is essentieel in het leven. De Bijbel is een ware schat aan vergevingsverhalen en lessen. Lees de bijbelverzen over huwelijk en vergeving zorgvuldig door en pas enkele van deze opmerkelijke verhalen toe op uw leven.
Beste wensen als je hoort en toepast, wat zegt de bijbel over vergeving in het huwelijk!
Bekijk deze video: