Inhoud
- 1. Doorbreek de vicieuze cirkel van negatieve interactie
- 2. Stap uit inhoud versus proces
- 3. Let op wat er gaande is en hoe het voelt in het hier en nu
Veel paren komen in therapie, klaar om ruzie te maken in het bijzijn van de therapeut. Ze zijn allemaal gekwetst en hopen dat iemand hun standpunten zal bevestigen en hun onzichtbare vinger, die in ieders gedachten naar de andere persoon is gericht. Paradoxaal genoeg kan de therapeut de therapie niet vooruit helpen door partij te kiezen.
Om baat te hebben bij welke therapie dan ook, moeten cliënten zich gehoord en begrepen voelen. Bij relatietherapie moet de therapeut een alliantie aangaan met beide cliënten, zodat beide cliënten zich gevalideerd, begrepen en geaccepteerd voelen. Dit kan een bijna onmogelijke taak zijn wanneer mensen elkaar de schuld kunnen geven en zich defensief voelen. Als de therapeut met empathie op de ene partner reageert, voelt de andere zich gekleineerd. Argumenten gaan door. Sommige therapeuten zullen cliënten vragen om eerst niet met elkaar te praten, maar zich alleen tot de therapeut te wenden of om de personen één voor één binnen te laten komen om vrijuit te spreken. Zelfs in deze gecontroleerde omstandigheden kunnen mensen gewond raken en zich ongeldig voelen. Er is een hoge uitval in relatietherapie. Soms komen mensen binnen met een laatste hoop gebaar, maar hebben ze al een voet buiten de deur. Of ze kunnen meerdere sessies doorgaan met elkaar de schuld te geven en zich een beetje gevalideerd maar over het algemeen hopeloos voelen.
Dus hoe kunnen we de argumentatiecyclus doorbreken en de tijd en het geld van relatietherapie beter benutten?
Wat wil het koppel bereiken met de therapie? Zijn er gemeenschappelijke wensen en behoeften? Dat is een goed begin, maar soms zijn de dingen zo verhit dat geen enkele communicatie effectief zal zijn omdat er een gevestigde argumentcyclus is ontstaan. Greenberg en Johnson, (1988) identificeerden iets wat ze a . noemden “Negatieve interactiecyclus”
1. Doorbreek de vicieuze cirkel van negatieve interactie
Het is een soort repetitieve opeenvolging van reageren op elkaars defensieve, oppervlakkige emoties. Ze spraken over de moeilijkheid om tot diepere kerngevoelens te komen, kwetsbaarder te zijn, de band te herstellen door weer empathisch op elkaar te reageren. Dit is de ultieme uitdaging in relatietherapie, om de individuen zich veilig genoeg te laten voelen om de verdediging te laten vallen, de ruzies te stoppen en met een openheid te luisteren wanneer ze gekwetst of boos zijn.
In "Hold Me Tight" (2008) werkte Sue Johnson deze defensieve, zich herhalende cycli uit door te praten over hoe mensen het beginnen te verwachten en sneller en sneller reageren op signalen dat de argumentcyclus begint zonder het zelfs maar te beseffen. Ze gebruikte de metafoor van een dans en wees erop dat mensen lichaamssignalen lezen dat het is begonnen en defensief worden voordat ze het weten, waarna de andere partner ingrijpt met hun eigen defensieve houding en ze elkaar blijven aanvallen. Ze benadrukte het belang van het herwinnen van het vermogen om open en afgestemd te zijn door in het heden te blijven, de zich herhalende cyclus te identificeren als de vijand in plaats van elkaar, en samen te werken om te verspreiden en om te buigen wanneer het begint.
2. Stap uit inhoud versus proces
Dit is iets wat therapeuten doen zonder het te beseffen, maar waar cliënten vaak mee worstelen. Het betekent kijken naar de actie en de gevolgen van wat er in het hier en nu gebeurt, in plaats van te debatteren over feiten, emoties en perspectieven in het verhaal dat wordt verteld. Het houdt een vogelperspectief. Om een metafoor uit het theater te gebruiken: stel je voor dat je gewoon aandacht schenkt aan wat er in de dialoog in het script gebeurt en de impact van de acties in de scène negeert? Er zou een zeer beperkt begrip van het spel zijn.
3. Let op wat er gaande is en hoe het voelt in het hier en nu
In plaats van te reageren, opnieuw te verwerken en oude patronen te herbeleven, moeten we kunnen luisteren naar beginners.
Dit is de enige manier om ruimte te maken om op nieuwe manieren te reageren, op helende manieren. Als we ons bewust kunnen zijn van wat er gebeurt en anders dan ooit tevoren kunnen reageren, met minder persoonlijke emotie, is er ruimte om empathie voor de ander te uiten en de verbinding weer op te bouwen. Dit is veel gemakkelijker als beide mensen begrijpen wat er aan de hand is en als een vriendelijke maar directe gids, zoals een emotiegerichte of op mindfulness gebaseerde therapeut, cliënten over dit proces kan informeren.
De therapeut moet helpen om een veilige ruimte voor beiden te creëren en te behouden om nieuwe manieren van verbondenheid te leren, terwijl ze zich nog steeds bekrachtigd voelen omdat ze zich gekwetst hebben gevoeld. Als een paar kan leren ruzies los te laten en op nieuwe, empathische manieren op elkaar te reageren, kan therapie succesvol zijn. Niet alle inhoud zal worden verwerkt, niet al het verleden zal worden herzien, maar de nieuwe empathische manieren van communiceren geven het paar de tools die ze nodig hebben om problemen op te lossen op een manier die respectvol, veilig en koesterend aanvoelt in de toekomst en buiten de therapie.