Inhoud
- Zaken zijn verpletterend voor beide partners
- 1. Stop met beschuldigen
- 2. Bouw vertrouwen op
- 3. Lagere verwachtingen
Niemand weet zeker hoeveel getrouwde mensen affaires hebben. Statistieken lopen sterk uiteen, van 10% tot meer dan 50%, en zijn gebaseerd op zelfrapportage, die notoir onbetrouwbaar is. Het is echter duidelijk dat bedrog de hele tijd voorkomt. Op basis van anekdotisch bewijs en het enorme aantal stellen in mijn kantoor dat worstelt met overspel, vermoed ik dat de percentages in de buurt van het hoogste punt liggen - of ongeveer de helft van de mensen in relaties.
Als vreemdgaan (wat kan variëren van het bevredigen van je emotionele behoeften door iemand anders tot het hebben van een gepassioneerde fysieke affaire, tot intens flirten met iemand online) dit vaak voorkomt, dan kunnen we aannemen dat relaties nog vaker gespannen en verbroken worden. En wanneer beschadigde relaties een gegeven zijn, wordt weten hoe ze daar zijn gekomen minder belangrijk dan beslissen hoe ze kunnen genezen.
Mijn focus als therapeut is daardoor veranderd van:
“Waardoor is dit gebeurd?”
tot
"Waar kan het paar gaan vanaf hier?"
Dit legt de nadruk meer op de toekomst van het paar dan op het verleden, en op zichzelf is dit een meer hoopvolle plek om te zijn. We kijken wel naar het verleden - onderzoeken de kinderjaren van elke partner en welke emotionele triggers ze in de relatie hebben gebracht - maar dan gaan we verder met het accepteren dat elke relatie dezelfde soort breuken heeft, en ervan uitgaande dat er iets is om op voort te bouwen.
Zaken zijn verpletterend voor beide partners
Als je wordt verraden, heb je misschien het gevoel dat alles waarvan je dacht dat het waar en betrouwbaar was, is vernietigd, waardoor je niet alleen deze relatie in twijfel trekt, maar alle relaties. Emoties pingpongen van woede naar wanhoop naar sereniteit en terug. Het kan moeilijk zijn om je voor te stellen dat je je partner ooit weer vertrouwt. Als je de overspelige bent, wil je dringend dat je partner weet waarom je buiten de relatie moest kijken om je gewild en gezien te voelen. Je gevoelens kunnen beginnen met opluchting omdat je geen geheim meer hoeft te bewaren, en dan overgaan in hopeloosheid, een angst dat je partner je voor altijd zal straffen. Jullie zullen allebei moeite hebben om elkaar te vertrouwen.
Geloof wordt niet van de ene op de andere dag herbouwd. Het is een lange weg, soms tijdelijk geblokkeerd, soms met een omweg in een richting die je je misschien niet had voorgesteld. Om verder te gaan na ontrouw, begin met drie belangrijke stappen.
1. Stop met beschuldigen
Laten we eerst het moeilijkste stuk aanpakken. In elk conflict is het normaal om defensief te voelen en met de vinger te wijzen. En in sommige gevallen zijn affaires het resultaat van slechts één (vaak narcistische) partner. Vaker echter zijn ze een symptoom van een partnerschap dat aan beide kanten uit elkaar is gevallen.
In plaats van naar buiten te kijken en de volledige verantwoordelijkheid bij je partner te leggen, kijk naar binnen. Door jouw aandeel in de geschiedenis van de relatie te accepteren, krijg je de kans om je te verdiepen in je eigen worstelingen. Misschien zie je een gedragspatroon dat meerdere relaties heeft geduurd; misschien zul je merken dat sommige van je reacties vergelijkbaar zijn met hoe een van je ouders handelde. Echt onderzoeken van je eigen bijdrage aan de problemen geeft je de kans om niet alleen met je partner te herstellen, maar ook intern, voor je eigen gezondheid. Dit zal ten goede komen aan je huidige relatie, of aan een toekomstige.
Catastrofe biedt een unieke kans. Als de dingen op hun slechtst zijn, is er niets meer te verliezen, wat betekent dat het een kans is om volledig eerlijk te zijn. Alles wat je wilde zeggen, maar nu binnen houdt, kan worden geschreeuwd, geanalyseerd en doorgekamd. Het kan een pijnlijk proces zijn, maar het betekent ook dat er echte verandering en genezing kan plaatsvinden - soms voor de eerste keer.
2. Bouw vertrouwen op
Nadat je zowel de relatie als je eigen stuk erin hebt onderzocht, kun je doorgaan met het herstellen van de verbondenheid die je voelde toen je verliefd werd. Hoewel dit een lang proces is en misschien het beste kan worden begonnen met de professionele hulp van een huwelijksconsulent, kan het hier worden samengevat als twee delen, die ik nu Toezeggingen en Latere Toezeggingen noem.
Verbintenissen zijn nu degenen die onmiddellijk na de affaire plaatsvinden, vaak gedicteerd door de gekwetste partner, inclusief (maar niet beperkt tot) meer transparantie in hoe tijd en geld worden besteed, meer tijd samen, consistente communicatie, daden van liefdevolle vriendelijkheid, meer of minder seksuele activiteit, toegang tot telefoons en e-mail, enz. Dit is een kans voor de persoon die zich verraden voelt om uit te leggen wat hij of zij nodig heeft om zich weer veilig te voelen. Dit gedrag staat open voor onderhandeling, maar ze leggen bloot waar de gekwetste partner zich het meest zorgen over maakt: zich in het donker voelen en risico lopen.
De verdwaalde partner zal ook een lijst met nieuwe verplichtingen hebben, die de situatie behandelen die tot de affaire heeft geleid. Deze persoon zal de zekerheid willen hebben dat er aandacht zal worden besteed aan welke kilheid of leegte hij of zij ook voelde voordat de affaire plaatsvond. En ze zullen ook de hoop moeten voelen, van zichzelf en hun partner, dat vergeving een mogelijkheid is.
Latere toezeggingen zijn die waarin je elkaar verzekert dat je weerstand zult bieden aan het vervallen in bekende patronen, en nieuwe hulpmiddelen leert om met de oude gevoelens van wrok, verveling of kwetsbaarheid om te gaan. Wanneer een licht schijnt op de destructieve patronen van koppels en ze zien ze grimmig, is het eng. Er kan angst ontstaan dat deze dynamiek, die tijd nodig had om zich te vormen en jarenlang onopgelost is gebleven, onmogelijk te genezen of te vermijden zal zijn. Elk lid moet weten dat, zelfs jaren later, de ander waakzaam zal zijn om niet terug te vallen in oude verdedigingswerken.
In huwelijkscounseling bevestigen koppels elkaar keer op keer dat ze bij elkaar zullen blijven en dat hun bedoelingen liefdevol zijn. Deze herbekentenis is krachtig en schept opnieuw vertrouwen.
3. Lagere verwachtingen
Het idee van een perfecte echtgenoot, of het nu Prince Charming of een Manic Pixie Dream Girl is (de term bedacht door Nathan Rabin na het zien van Kirsten Dunst in de film Elizabethtown), doet ons meer kwaad dan goed. We zijn niet in staat alles voor elkaar te zijn, en we worden niet verondersteld elkaar de hele tijd, of zelfs de meeste tijd, te begrijpen. Partners zijn metgezellen, geen mystieke engelen. We zijn er om elkaar te steunen en mee te lopen, vriendelijk te denken en hard voor elkaar te zijn.
Als we, in plaats van te zoeken naar een zielsverwant, zouden verlangen naar een stabiele, open vriend die een paar interesses deelt en ons aantrekkelijk vindt, zouden we een rechte lijn naar tevredenheid hebben.
Alain de Botton, in zijn New York Times-essay Waarom je met de verkeerde persoon trouwt, stelt dat een gezonde dosis melancholie en moedeloosheid in het huwelijk noodzakelijk is. Hij vat partnerschappen als volgt samen:
“De persoon die het beste bij ons past, is niet de persoon die al onze smaak deelt (hij of zij bestaat niet), maar de persoon die intelligent kan omgaan met verschillen in smaak... Compatibiliteit is een prestatie van liefde; het mag niet de voorwaarde zijn.”
Geen van deze stappen is eenvoudig; geen enkele is een garantie voor succes voor de relatie. Maar er is hoop en er zijn mogelijkheden voor een gezonde en bevredigende relatie na een affaire. Door naar je eigen deel van het probleem te kijken, verbindingen te leggen en je naar je partner te wenden, en ten slotte door een realistische kijk op de toekomst te hebben, kan zelfs een pijnlijk verraad worden genezen.